tropiciel

tropiciel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) łow. osoba tropiąca zwierzynę

(1.2) przen. szpicel

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) kynol. łow. pies tropiący zwierzynę; zob. też tropowiec w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tropiciel	tropiciele / tropicielowie
dopełniacz	tropiciela	tropicieli / tropicielów
celownik	tropicielowi	tropicielom
biernik	tropiciela	tropicieli / tropicielów
narzędnik	tropicielem	tropicielami
miejscownik	tropicielu	tropicielach
wołacz	tropicielu	tropiciele / tropicielowie
depr. M. i W. lm: (te) tropiciele

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tropiciel	tropiciele
dopełniacz	tropiciela	tropicieli / tropicielów
celownik	tropicielowi	tropicielom
biernik	tropiciela	tropiciele
narzędnik	tropicielem	tropicielami
miejscownik	tropicielu	tropicielach
wołacz	tropicielu	tropiciele

przykłady:

(1.1) Dziedzicowie mają dobrych tropicieli, urządzają doskonałe polowania.

(1.2) Ślad odnalazł indiański tropiciel z wioski nad potokiem.

(2.1) Myśliwy trzyma tropiciela u siebie, traktuje go nieomal jak członka rodziny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) tropowiec

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) łowca

(2.1) pies

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trop m, tropienie n, tropicielstwo n, tropowiec mzw

czas. tropić ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tropić + -el

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tracker, pathfinder; (1.2) stalker; (2.1) tracker
• czeski: (1.1) stopař m
• francuski: (1.1) trappeur m
• kaszubski: (1.1) szwania m
• niemiecki: (1.1) Pfadfinder m
• rosyjski: (1.1) следопыт m
• słowacki: (1.1) stopár m
• ukraiński: (1.1) слідопит m
• węgierski: (1.1) nyomkereső
• włoski: (1.2) inseguitore m

źródła: