manus

manus (język łaciński)

wymowa:

wymowa tradycyjna

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. ręka, dłoń

(1.2) praw. manus (władza męża nad żoną)

odmiana:

(1.1) manus, manus (deklinacja IV)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	manus	manūs
dopełniacz	manūs	manuum
celownik	manuī	manibus
biernik	manum	manūs
ablatyw	manū	manibus
wołacz	manus	manūs

przykłady:

(1.1) Cum conscriptus manu sua signum dedisset vocem petivit. → Gdy senator rzymski dawał znak swoją ręką, prosił o głos.

(1.2) Matrimonio cum manu facto uxor filiae loco familiam viri sui ingrediebatur. → W chwili, gdy małżeństwo z manus (wejściem pod władzę agnacyjną) zostało zawarte, żona wchodziła do rodziny męża (jakby) w miejsce córki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mancipatio ż, manumissio ż

przym. manualis

związki frazeologiczne:

manus manum lavat • nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Łaciński - Części ciała

źródła: