mędrzec

mędrzec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmɛ̃nḍʒɛt͡s], AS: [mẽnḍžec], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba o bardzo dużej wiedzy i doświadczeniu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mędrzec	mędrcy
dopełniacz	mędrca	mędrców
celownik	mędrcowi	mędrcom
biernik	mędrca	mędrców
narzędnik	mędrcem	mędrcami
miejscownik	mędrcu	mędrcach
wołacz	mędrcze	mędrcy

przykłady:

(1.1) Stary, w myślach pogrążony mędrzec znowu nie poznał Pentuera.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) głupiec

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mądrala mos/ż, mędrek m, mądrość ż

czas. mądrzyć się

przym. mądry

przysł. mądrze

związki frazeologiczne:

broda mędrcem nie czyni

etymologia:

pol. mądry + -ec

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sage
• arabski: (1.1) حكيم m (ḥakīm)
• białoruski: (1.1) мудрэц m
• bułgarski: (1.1) мъдрец m
• czeski: (1.1) mudrc m, mudřec m
• esperanto: (1.1) saĝulo
• gudźarati: (1.1) ઋષિ m (r̥ṣi)
• hiszpański: (1.1) sabio m
• interlingua: (1.1) sagio
• jidysz: (1.1) חכם m (chochem)
• niemiecki: (1.1) Weise m
• nowogrecki: (1.1) σοφός m
• pali: (1.1) paṇḍita m
• rosyjski: (1.1) мудрец m
• sanskryt: (1.1) सुर m (sura), मेधाविन् m (mēdhāvin)
• słowacki: (1.1) mudrc m
• ukraiński: (1.1) мудрець m
• węgierski: (1.1) bölcs

źródła: