klincz

klincz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. w boksie: przytrzymanie się bokserów w zwarciu mającym uniemożliwiać zadawanie ciosów

(1.2) przen. sytuacja konfliktowa, która uniemożliwia jakikolwiek ruch ku pojednaniu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klincz	klincze
dopełniacz	klinczu	klinczy
celownik	klinczowi	klinczom
biernik	klincz	klincze
narzędnik	klinczem	klinczami
miejscownik	klinczu	klinczach
wołacz	klinczu	klincze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klinczowanie n

czas. klinczować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. clinch → ‘zaczep, zaczepienie’

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clinch
• czeski: (1.1) klinč m

źródła: