klej
klej (język polski)
edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klej kleje dopełniacz kleju klejów celownik klejowi klejom biernik klej kleje narzędnik klejem klejami miejscownik kleju klejach wołacz kleju kleje
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. naklejka ż, kleik m, klejówka m, naklejeczka ż
- czas. kleić, przykleić, nakleić, skleić, pokleić, wkleić
- przym. klejący, kleisty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- według A. Bańkowskiego od pol. klij, a to od prasł. *kъlьjь → spoiwo, co z kolei prawdopodobnie od przymiotnika praindoeur. *koulos bądź *kulos → pierwotnie wezbrany, nabrzmiały, później spójny, zwarty[1]
- według W. Mańczaka od prasł. *kъlějь lub *klьjь[2]
- por. białor. клей, bułg. клей, ros. клей i ukr. клей
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) zamkë ż
- angielski: (1.1) glue
- arabski: (1.1) صمغ
- baskijski: (1.1) itsasgarri, kola, lekeda
- bośniacki: (1.1) ljepilo n
- bułgarski: (1.1) лепило n
- chiński standardowy: (1.1) 胶 (jiāo)
- chorwacki: (1.1) ljepilo n
- czeski: (1.1) lepidlo n
- duński: (1.1) lim w, klister w/n
- esperanto: (1.1) gluo
- estoński: (1.1) liim
- fiński: (1.1) liima
- francuski: (1.1) colle ż
- gudźarati: (1.1) ગુંદર m (gundara)
- hebrajski: (1.1) דבק m (devek)
- hiszpański: (1.1) cola ż, pegamento m
- holenderski: (1.1) lijm m
- indonezyjski: (1.1) perekat, lem
- interlingua: (1.1) adhesivo
- irlandzki: (1.1) gliú m
- islandzki: (1.1) lím n
- japoński: (1.1) 糊 (のり)
- kaszubski: (1.1) lim m
- kataloński: (1.1) cola ż
- kazachski: (1.1) желім
- kirgiski: (1.1) желим
- koreański: (1.1) 접착제, 풀 (pul)
- litewski: (1.1) klijai lm m
- luksemburski: (1.1) Koll m, Läim m, Pech m
- łaciński: (1.1) gluten n
- łotewski: (1.1) līme ż
- macedoński: (1.1) лепило n
- maltański: (1.1) kolla ż
- niemiecki: (1.1) Kleister m, Klebstoff m, Leim m
- norweski (bokmål): (1.1) lim n
- norweski (nynorsk): (1.1) lim n
- norweski (riksmål): (1.1) lim n
- nowogrecki: (1.1) κόλλα ż
- osetyjski: (1.1) сасм
- portugalski: (1.1) cola ż
- rosyjski: (1.1) кле́й m
- rumuński: (1.1) lipici n
- serbski: (1.1) лепак / lepak m, туткало / tutkalo n
- słowacki: (1.1) glej m, lepidlo n
- słoweński: (1.1) lepilo n
- szwedzki: (1.1) klister n, lim n
- turecki: (1.1) tutkal, yapıştırıcı
- ukraiński: (1.1) клей m
- walijski: (1.1) glud m
- węgierski: (1.1) ragasztószer
- wietnamski: (1.1) keo dán
- wilamowski: (1.1) łȧjm m
- włoski: (1.1) colla ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „klej” w: Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. I, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, s. 692.
- ↑ Hasło „klej” w: Witold Mańczak, Polski słownik etymologiczny, Polska Akademia Umiejętności, Kraków 2017, ISBN 978-83-7676-265-4, s. 83.