impreza
impreza (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) pot. zabawa, przyjęcie
- (1.2) wydarzenie kulturalne lub sportowe
- (1.3) daw. przedsięwzięcie[1]
- (1.4) st.pol. zamysł, chęć[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik impreza imprezy dopełniacz imprezy imprez celownik imprezie imprezom biernik imprezę imprezy narzędnik imprezą imprezami miejscownik imprezie imprezach wołacz imprezo imprezy
- przykłady:
- (1.1) Tuż przed imprezą Paulinka przeżyła ogromny kryzys odzieżowy – dosłownie nie miała co na siebie włożyć!
- (1.2) Plener jest spotkaniem organizowanym przez origamistów dla origamistów, imprezą non-profit[3].
- (1.3) (…) rzucił w kąt Cycerona, przypasał szabelkę, wsadził na głowę konfederatkę z dwubarwnem piórkiem i ruszył z legionem pod Pogrzybowo, a potem za swoją imprezę pokutował wraz z innymi w Kostrzynie[4].
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. impra ż, imprezowanie n, imprezowicz mos, imprezowiczka ż
- czas. imprezować ndk.
- przym. imprezowy
- związki frazeologiczne:
- pot. (być) po imprezie
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) party; (1.2) event
- baskijski: (1.1) festa, jai
- czeski: (1.1) party, hov. akce, mejdlo, mejdan, wulg. spářka
- duński: (1.1) fest w, party n; (1.2) event n/w, arrangement n
- esperanto: (1.1) festo; (1.2) aranĝo
- francuski: (1.1) fête ż
- hiszpański: (1.1) fiesta ż
- krymskotatarski: (1.1) cıyın
- litewski: (1.1) šou; (1.2) vakarėlis m; (1.3) pramoga ż
- niemiecki: (1.1) Party ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) вечеринка ż
- szwedzki: (1.1) fest w
- ukraiński: (1.1) вечірка ż
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, oprac. Maurycy Orgelbrand, Wilno 1861.
- ↑ 2,0 2,1 Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 15.
- ↑ Kilka ważnych faktów, które o XIV Plenerze Origami powinieneś wiedzieć.
- ↑ Marceli Motty, Przechadzki po mieście (Poznaniu), wyd. 1888, część II, s. 203
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 151; A. Zaręba, Zapożyczenia włoskie we współczesnej polszczyźnie, „Język Polski” nr 1/1947, s. 21.