Wit Drapich
Wit Drapich (ur. 23 stycznia 1924 w Świątnikach Górnych, zm. 13 grudnia 1992 w Warszawie) – polski polityk, poseł na Sejm PRL II, III, VII i VIII kadencji, wojewoda krakowski.
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1924 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 grudnia 1992 |
| Poseł na Sejm PRL II, III, VII i VIII kadencji | |
| Okres |
od 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytuj
Syn Jana i Anny. Jego siostrą była Maria Wilusz, historyk ruchu robotniczego. Od 1945 członek Polskiej Partii Socjalistycznej, a od 15 grudnia 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Uzyskał wykształcenie wyższe ekonomiczne, zdobywając tytuł zawodowy magistra ekonomii w Szkole Inżynierskiej i Wyższej Szkole Ekonomicznej w Szczecinie. Od 11 listopada 1956 do 31 lipca 1965 był sekretarzem ekonomicznym Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Szczecinie.
Poseł
edytujW 1957 uzyskał mandat posła na Sejm PRL II kadencji, reprezentując okręg Szczecin. Zasiadał w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi, Komisji Komunikacji i Łączności oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów. W 1961, 1976 i 1980 ponownie uzyskiwał mandat posła. Do Sejmu III kadencji dostał się z okręgu Szczecin, do VII z okręgu Kraków, a do VIII z okręgu Tarnów. Kandydował z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W Sejmie III kadencji zasiadał w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi, w Sejmie VII w Komisji Kultury i Sztuki oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów, a w Sejmie VIII w Komisji Handlu Zagranicznego, Komisji Mandatowo-Regulaminowej, Komisji Skarg i Wniosków oraz w Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Radach Narodowych i Samorządzie Terytorialnym.
Działacz partyjny
edytujOd 1959 do 1975 był zastępcą członka, a w 1975 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od 19 maja 1975 do 10 grudnia 1977 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krakowie.
Działacz państwowy
edytujW 1965 był dyrektorem w Ministerstwie Żeglugi, a w latach 1966–1969 dyrektorem w Ministerstwie Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. W tymże resorcie od 1969 do 1972 pełnił funkcję wiceministra. Od 1 lutego 1972 do 9 grudnia 1973 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie, a od 13 grudnia 1973 do 1975 wojewodą krakowskim. Ponadto w 1974 zasiadał w Radzie Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a w latach 1977–1983 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Był też przewodniczącym Rady Narodowej m. Krakowa (w ówczesnym krakowskim województwie miejskim)[1].
Członek prezydium Tymczasowej Rady Krajowej Patriotycznego Ruch Odrodzenia Narodowego[2] oraz RK PRON w latach 80.[3]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera AII-10-19)[4].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (1945)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1954)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)[7]
Przypisy
edytuj- ↑ 16 października 1976. gazeta.pl, 15 października 2002.
- ↑ „Dziennik Polski”, r. XXXVIII, nr 223 (11 807), 20 grudnia 1982, s. 2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1589.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419.