Swerker II Młodszy
Swerker II Młodszy (szw. Sverker den yngre Karlsson; ur. przed 1167, zm. 17 lipca 1210) – król Szwecji w latach 1196–1208 z dynastii Swerkerydów.
| |
| Król Szwecji | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
przed 1167 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Krystyna |
| Żona |
Benedykta Ebbesdotter |
| Dzieci |
Karl, |
Urodził się przed rokiem 1167, być może w 1164. Syn króla Szwecji Karola VII i Krystyny, córki duńskiego możnego Stiga Tokesena zwanego Hvitaledhr (czyli Białoskóry).
W kwietniu 1167 ojciec Swerkera, król Karol VII zginął w zamku na wyspie Visingsö na jeziorze Wetter w walce z ludźmi Knuta Erikssona z wrogiego rodu Erykidów (wcześniej Karol VII zamordował ojca Knuta – Eryka IX). Po śmierci ojca Swerker wraz z matką uszedł do duńskiej wówczas Skanii, gdzie uzyskał poparcie krewnych swej matki z rodu Hvide oraz króla Danii Waldemara I, będącego wujem matki Swerkera. Gdy Knut Eriksson zmarł w 1195, Swerker bez większych problemów objął władzę w Szwecji i w 1196 został wybrany na króla (potomkowie Knuta byli wtedy w wieku dziecięcym). Zdobycie korony królewskiej nie było możliwe bez poparcia jarla Birgera Brosa (zm. 1202), który jeszcze za panowania Knuta Erikssona stał się jednym z najpotężniejszych możnych w Szwecji. Po zawarciu porozumienia z jarlem Swerker pojął za żonę jego córkę – Ingegardę. Chcąc zyskać przychylność Kościoła, król w 1200 obdarował duchowieństwo nowymi przywilejami: zwolnił kler z podatków i nadał mu immunitet. Zjednawszy sobie Kościół, Swerker II nie uchronił się jednak przed atakiem swych świeckich przeciwników. W 1205 miała miejsca pierwsza z bitew, (pod Älgarås), jakie Swerker miał stoczyć ze zwolennikami rodu Erykidów, którym przewodził teraz syn Knuta – Eryk. Swerker pobił Erykidów pod Älgarås, ale już w 1208 został pokonany w decydującej bitwie pod Leną, gdzie zginął m.in. królewski zięć Knut Birgersson. Po przegranej Swerker II utracił władzę w Szwecji i mimo pomocy wojsk duńskich prowadzonych przez króla Waldemara I drugi raz w życiu musiał uchodzić do duńskiej Skanii. Swerker nie pogodził się z porażką i w 1210 roku powrócił do Szwecji, gdzie jednak 17 lipca poległ w bitwie pod Gestilren. Uważa się, że ostatnia bitwa króla Swerkera II miała miejsce na terenie zachodniego Götalandu (Västergötland), choć są głosy historyków przyjmujących, że było na obszarze Upplandu.
Rodzina
edytujPierwszą żoną Swerkera II była Bengte (Benedykta), córka Ebbe Sunessona z rodu Hvide, którą poślubił na wygnaniu w Skanii. Bengte zmarła w 1199 lub 1200 roku. Z pierwszego małżeństwa króla pochodzili:
- syn Karl, który w 1198 (lub 1195?) zginął w górach niedaleko norweskiego Trondheim, był ożeniony z nieślubną córką króla Norwegii Sverre Sigurdssona,
- córka Helena (zm. po 1240), która poślubiła jarla Sune Folkessona (zm. 1247) z rodu Bjälbo, ich córka Katarzyna została żoną króla Eryka XI, syna Eryka X,
- córka Krystyna (zmarła 1248), która poślubiła księcia meklemburskiego Henryka Borwina II, ich syn Henryk Borwin III poślubił z kolei Zofię, córkę króla Szwecji Eryka X.
Drugą żoną była wspomniana wyżej Ingegarda Birgersdotter z rodu Bjälbo, której ojcem był jarl Birger Brosa (z tego samego rodu pochodził późniejszy król Szwecji – Waldemar I). Synem Swerkera i Ingegardy był:
- Jan (Johan), król Szwecji 1216–1222.
Bibliografia
edytuj- Małgorzata Hertmanowicz-Brzoza, Kamil Stepan, Słownik władców świata, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2005, s. 540-541, ISBN 83-7435-077-6, OCLC 749692036.