Ptolemeusz IV Filopator
Ptolemeusz IV Filopator (ur. 246 lub 238 p.n.e., zm. 204 p.n.e.) – czwarty władca Egiptu z dynastii Ptolemeuszy, panował w latach 221-204 p.n.e., syn Ptolemeusza III Euergetesa i Bereniki II. Poślubił swoją siostrę Arsinoe III, mieli syna Ptolemeusza V Epifanesa[1].
 Oktodrachma Ptolemeusza IV | |
| władca starożytnego Egiptu | |
| Okres |
od 221 p.n.e. |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
246 lub 238 p.n.e. |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci | |
Panowanie
edytujJego wychowawcą był znany uczony i ówczesny kierownik Biblioteki Aleksandryjskiej Eratostenes. Sam władca był człowiekiem o szerokich zainteresowaniach, czego wyrazem jest choćby fakt napisania przez niego tragedii pt. Adonis (niezachowana). Na czasy panowania Ptolemeusza IV przypadł poważny kryzys ekonomiczny, którego początki zaobserwować można już za panowania jego ojca. Spowodowany był on przewartościowaniem monety srebrnej względem brązowej, a jego efektem było załamanie się sprawnie dotąd działającego trójmetalicznego systemu monetarnego.
Pierwsze lata panowania były wypełnione walką z Seleucydami o Syrię w ramach czwartej wojny syryjskiej (219-217 p.n.e.), zakończonej zwycięską dla Egiptu bitwą pod Rafią i utrzymaniem egipskiego panowania w Celesyrii (Syria z Fenicją).
Jego polityka wewnętrzna naznaczona była walką z opozycją (powstanie nubijskiego wodza Horunnefera w Tebaidzie) oraz stopniowo pogarszającą się sytuacją gospodarczą kraju. Duży wpływ na tego władcę mieli niektórzy dworzanie (Sosibios, Agatokles z Samos, metresa Agatokleja), którzy skupili w swoich rękach znaczną władzę. Pierwszy z nich stał się szarą eminencją dworu i był odpowiedzialny za serię morderstw, które objęły członków rodziny panującej, m.in. matkę króla – Berenikę II oraz królewskiego brata Magasa.
Za pośrednictwem posłów brał udział w mediacjach pomiędzy Rzymianami a królem macedońskim Filipem[2]. Wojny i konflikty wewnętrzne za panowania tego władcy spowodowały przełom, który zapoczątkował zmierzch potęgi państwa Ptolemeuszy.
Tytulatura
edytuj| Królewski Protokół | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| prenomen lub imię tronowe: | ||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||
| trl.: (Juaenneczeruimenechui Setepenptah Userkare Sechemanchenamon[3]) | ||||||||||||||||||||||||
| tłum.: Dobroczynny Spadkobierca Bogów Wybrany przez Ptaha potężny siłą duszy Re Wszechmocne wcielenie Amona | ||||||||||||||||||||||||
| nomen lub imię rodowe: | ||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||
| trl.: (Ptulmis Anchdżetmeriaast[3]) | ||||||||||||||||||||||||
| tłum.: Ptolemeusz żyjący wiecznie ukochany przez Izydę |
Łącznie znane jest co najmniej siedem różnych wariantów tytułów, jakimi Ptolemeusz IV był honorowany w Egipcie[4]. Grecka tytulatura władcy brzmiała basileus Ptolemaios IV Theos Philopator I - król Ptolemeusz Bóg Miłujący Ojca[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Walbank 1984 ↓, s. 482, 488.
- ↑ Appian, Wojny macedońskie 3.1
- ↑ a b c Kwiatkowski 2021 ↓, s. 1001.
- ↑ Jürgen von Beckerath, Handbuch der ägyptischen Königsnamen, München ägyptologische Studien, Monachium: Deutscher Kunstverlag, 1984, s. 288-289, ISBN 978-3-422-00832-8 [dostęp 2023-05-27] (niem.).
Bibliografia
edytuj- Tomasz Grabowski: Ostatni triumf Ptolemeuszy. Czwarta wojna syryjska (221–217 p.n.e.). Kraków: Historia Iagiellonica, 2010
- F.W. Walbank: The Cambridge ancient history, Volume 7, Part 1: The Hellenistic World. Wyd. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1984. ISBN 0-521-23445-X.
- Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów. Życie. Legenda. Odkrycia, wyd. 2, Iskry, 2021, ISBN 978-83-244-1042-2.
Linki zewnętrzne
edytuj- Tomasz Grabowski: Polityka religijna Ptolemeusza IV Filopatora – wybrane aspekty. „Klio”, Vol. 30, No 3 (2014).