Postimpresjonizm

Postimpresjonizm (tzn. sztuka po impresjonizmie) – terminem tym określa się różne zjawiska w sztuce francuskiej na przełomie XIX i XX wieku, wywodzące się z impresjonizmu, ale w dużej mierze odrzucające go. Ramy czasowe określa się też bardziej precyzyjnie jako czas od ostatniej wystawy impresjonistów w 1886 roku do pierwszej wystawy fowistów w 1905 roku.

Postimpresjoniści kontynuowali kolorystyczne poszukiwania, a zarazem odrzucili wiele zasad pierwotnego impresjonizmu. Starali się uwolnić obraz od naśladownictwa natury, czyli koncepcji mimesis, kładli nacisk na autonomiczność dzieła malarskiego. Dla wielu artystów postimpresjonizm był punktem wyjściowym w dążeniu do własnego stylu.

Wybitni przedstawiciele tego nurtu to Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne i Henri Toulouse-Lautrec. Z nurtem tym wiąże się twórczość takich grup malarzy jak neoimpresjoniści, nabiści, szkoła z Pont-Aven.

W Polsce terminem postimpresjonizmu określa się kierunki kolorystyczne w malarstwie, zwłaszcza twórczość grupy kapistów.

Galeria dzieł głównych przedstawicieli postimpresjonizmu

• 
  Gracze w karty (Paul Cézanne, Metropolitan Museum of Art, ok. 1891)
• 
  Sen (Henri Rousseau, MoMA, 1910)
• 
  La rue Jouvenet à Rouen (Paul Gauguin, Muzeum Thyssen-Bornemisza, 1884)
• 
  De grote platanen (Vincent van Gogh, Cleveland Museum of Art, 1889)
• 
  Montmartre, de la rue Cortot, vue vers Saint-Denis (Maximilien Luce, ok. 1900)
• 
  Niedzielne popołudnie na wyspie Grande Jatte (Georges Seurat, Art Institute of Chicago, 1884–1886)
• 
  Intérieur aux deux verres (Marius Borgeaud, Musée cantonal des beaux-arts de Lausanne, 1923)
• 
  Opus 217. Sur l’émail d’un fond rythmique de mesures et d’angles, de tons et de teintes, Portrait de M. Félix Fénéon en 1890 (Paul Signac, MoMA, 1890)
• 
  La clownesse Cha-U-Kao au Moulin Rouge (Henri de Toulouse-Lautrec, Museum Oskar Reinhart am Römerholz, 1895)
• 
  Plage à Heist (Georges Lemmen, Musée d’Orsay, 1891)
• 
  La Coiffure (René Schützenberger, Musée d’Orsay, 1911)
• 
  Le Pardon de Pont-Aven (Émile Bernard, La Collection d’art de la Ville de Lausanne, 1888)
• 
  Onde (Maurice Denis, Muzeum Sztuki Ōhara, 1916)

Bibliografia

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2006.