Piotr Mańkowski (dziennikarz)
Piotr Mańkowski (ur. 1973) – polski dziennikarz specjalizujący się w tematyce komputerów, gier komputerowych.
| |
| Data urodzenia |
1973 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz |
Życiorys
edytujUrodził się w 1973 roku. Studiował matematykę i dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, zdobywając na tym drugim kierunku tytuł magistra (praca magisterska dotyczyła horroru w środkach masowego przekazu w XX wieku)[1]. Kontakt z grami rozwijał m.in. jako stały bywalec giełdy przy ul. Grzybowskiej w Warszawie[2]. W latach 1993–2001 był redaktorem i współpracownikiem kilku czasopism o grach komputerowych, w tym miesięcznika „Secret Service”, w którym pisał pod pseudonimem „Micz”[1]. Następnie, przez osiem lat pracował jako recenzent filmowy w szeregu polskich gazet i czasopism, m.in. w: „Nowej Fantastyce”, „Dzienniku”, „Wprost” i „Filmie”[3]. Przez cztery lata[4] był dyrektorem artystycznym[3] jedynego w Polsce festiwalu filmowego horroru[4]. W roku 2014 pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma "Secret Service", które zdążyło wydać dwa numery przed ponownym zamknięciem[5]. Od stycznia 2015 pełni funkcję redaktora naczelnego w nowo powstałym miesięczniku „Pixel”[6].
W 1996 roku wraz z Aleksym Uchańskim oraz Piotrem Gawrysiakiem napisał drugą w Polsce książkę poświęconą grom komputerowym[a] pt. Biblia komputerowego gracza[7]. W 2010 roku wydał swoją drugą książkę pt. Cyfrowe marzenia: Historia gier komputerowych i wideo[3]. Prowadził program GameStory, nawiązujący do przeszłości branży gier komputerowych[8]. Debiutował w branży komiksów scenariuszem „Mamy dużo czasu”[9], za który w 2014 roku otrzymał nagrodę w konkursie Muzeum Powstania Warszawskiego. Był także scenarzystą wydanego w 2014 roku komiksu „Umarłem na Gibraltarze”, stanowiącego interpretację okoliczności katastrofy samolotu gen. Sikorskiego w 1943 roku, zawierającą domieszkę fikcji literackiej[4]. W 2018 roku opublikował liczącą 676 stron historię elektronicznej rozrywki pt. Wielka księga gier[10].
Piotr Mańkowski jest miłośnikiem podróży, historii Warszawy, muzyki The Alan Parsons Project i kosmologii. Był też mistrzem Polski dziennikarzy w Scrabble[3].
Uwagi
edytuj- ↑ Pierwszą była książka pt. 100 gier na trzy komputery autorstwa Grzegorza Onichimowskiego, Romana Poznańskiego i Marcina Przasnyskiego z 1992 roku; patrz: https://web.archive.org/web/20160623230940/http://nakanapie.pl/100-gier-na-trzy-komputery-grzegorz-onichimowski-ksiazka,1886
Przypisy
edytuj- ↑ a b Tomasz Przyjęty: To się czytało: Moje w Top Secrecie początki. gamezilla.pl, 2010-04-17 11:27. [dostęp 2016-06-04].
- ↑ Powrócić tam – Grzybowska [online] [dostęp 2017-05-26].
- ↑ a b c d Mańkowski 2010 ↓, s. 378
- ↑ a b c Mańkowski i Kleszcz 2014 ↓, s. 1
- ↑ „Secret Service”. Nr 97, s. 5. redaktor naczelny Piotr Mańkowski. Warszawa: Robert Łapiński. ISSN 2535-9984.
- ↑ „Pixel” trafia do sprzedaży. Czy powiedzie mu się lepiej niż „Secret Service”? (opinie). Wirtualnemedia.pl, 2015-01-30. [dostęp 2016-06-04].
- ↑ Mańkowski 2010 ↓, s. 9
- ↑ Piotr Mańkowski//Prowadzący. gamestory.tv. [dostęp 2016-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-16)].
- ↑ Mamy dużo czasu (fragment) - komiks.gildia.pl - komiks, recenzje, newsy, galerie, konkursy [online], www.komiks.gildia.pl [dostęp 2019-06-27].
- ↑ WIELKA KSIĘGA GIER [online], wielkaksiegagier.pl [dostęp 2019-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-05].
Bibliografia
edytuj- Piotr Mańkowski: Cyfrowe marzenia: Historia gier komputerowych i wideo. Warszawa: Wydawnictwo TRIO, 2010, s. 378. ISBN 978-83-7436-228-3.
- Piotr Mańkowski, Tomasz Kleszcz: Umarłem na Gibraltarze. Kongres Plan Publishing, 2014, s. 102. ISBN 978-83-940392-0-2.