Mostek Behrendta

Mostek Behrendta – mostek pomiarowy zasilany prądem przemiennym służący do pomiaru rezystancji uziemienia metodą kompensacyjną.

W mostku Behrendta jako źródło prądu przemiennego stosuje się induktor. Spadek napięcia na oporze uziemienia $R_{1}I_{1}$ kompensuje się przez spadek napięcia od prądu $I_{2}$ na oporze $R_{n}$ (rezystancja zmienna służąca do zrównoważenia mostka). Prąd $I_{1}$ płynący w obwodzie złożonym uziomu badanego $Z_{1}$ i uziomu pomocniczego $Z_{2}$ transformuje się do obwodu pomiarowego przez transformator prądowy o przekładni $n{:}$

$n={\frac {I_{1}}{I_{2}}}.$

Zmieniając rezystancję $R_{n},$ doprowadzamy mostek do stanu równowagi, w którym przez galwanometr (lub inny wskaźnik równowagi) i sondę pomocniczą nie płynie prąd. Aby uzyskać stan równowagi, musi zostać spełniony warunek:

$I_{1}R_{1}=I_{2}R_{n}.$

Stąd rezystancję uziemienia możemy przedstawić wzorem:

$R_{1}={\frac {I_{2}}{I_{1}}}R_{n}={\frac {R_{n}}{n}}.$

W roli galwanometru może zostać użyty przyrząd magnetoelektryczny z prostownikiem.

Zobacz też

• mostek (elektronika)
• uziom

Bibliografia

• Franciszek Przezdziecki, Andrzej Opolski, Elektrotechnika i elektronika, PWN, Warszawa 1986, ISBN 83-01-06470-6, s. 285.