[go: up one dir, main page]

Król Goguryeo Minjung (? – 48) – czwarty król Goguryeo, największego spośród Trzech Królestw Korei. Panował w latach 44-48. Był piątym synem drugiego władcy króla Yuriego. Informacje o jego życiu pochodzą głównie z koreańskich kronik Samguk Sagi i Samguk Yusa.

Król Minjung
Imię koreańskie
Hangul

해색주

Hancha

解色朱

Transkrypcja poprawiona

Hae Saek-ju

Transkrypcja MCR

Hae Saekchu

Krótka nazwa

Hae Saek-ju

Królowie Goguryeo
Okres

od 44 n.e.

Poprzednik

Daemusin

Następca

Mobon

Dane biograficzne
Dynastia

Dynastia Go

Miejsce urodzenia

Goguryeo

Data i miejsce śmierci

48 n.e.
Goguryeo

Ojciec

Yuri

Pochodzenie

edytuj

Według Samguk Sagi Hae Saek-ju był piątym synem króla Yuriego, wnukiem założyciela państwa Jumonga i bratem poprzedniego króla Daemusina. Po śmierci brata został nowym królem, z uwagi na młody wiek następcy tronu księcia Hae U (następnego króla Mobon). Kronika Samguk Yusa twierdzi natomiast, że Saek-ju był synem króla Daemusina i bratem Hae U. Ta teoria jest uznawana w chwili obecnej za mało prawdopodobną[1].

Panowanie

edytuj

Panowanie Minjunga nie trwało długo[2], potrafił on jednak utrzymać pokój wewnątrz kraju i nie wdawać się w konflikty z państwami ościennymi. Po panowaniu Daemusina, które składało się z niekończących się wojen, ten kilkuletni okres spokoju pozwolił skonsolidować państwo i umocnić je wewnętrznie.

W czasie panowania Minjunga doszło w Goguryeo do kilku katastrof naturalnych. W roku 46 wschodnie prowincje kraju nawiedziła powódź. Doprowadziło to do masowych ucieczek w głąb państwa i do klęski głodu. Minjung rozkazał otworzyć królewskie magazyny i rozdysponować żywność między głodującą ludność.

Rodzina

edytuj
  • Ojciec: Yuri
  • Matka: nieznana
  • Dzieci: brak informacji

Śmierć i dziedzictwo

edytuj

W roku 48, po czterech latach panowania, król zachorował i zmarł. Na łożu śmierci poprosił, by pochować go w grocie, którą jakiś czas wcześniej odwiedził[3]. Jego życzenie zostało spełnione. Tron przeszedł na jego bratanka, Hae U, który panować miał jako Mobon[4].

Przypisy

edytuj
  1. Na Hee La, Ideology and religion in ancient Korea, w: Korea Journal, Winter 2003, s. 15.
  2. Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005, s. 66.
  3. The Academy of Korean Studies: Samguk Sagi, volume 14
  4. Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005, s. 67.

Bibliografia

edytuj
  • Kichung Kim, An introduction to classical Korean literature, New York 1996.
  • Ki-baik Lee, A new history of Korea, Harvard 1984.
  • Ogarek-Czoj H., Pradzieje i legendy Korei, Warszawa 1981.
  • Ogarek-Czoj H., Mitologia Korei, Warszawa 1988.
  • Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005.
  • Seth J.M., A concise history of Korea: from the neolithic period through the nineteenth century, Lanham 2006.
  • Warneńska M., U podnóża Gór Diamentowych, Warszawa 1966.