Minjung
Król Goguryeo Minjung (? – 48) – czwarty król Goguryeo, największego spośród Trzech Królestw Korei. Panował w latach 44-48. Był piątym synem drugiego władcy króla Yuriego. Informacje o jego życiu pochodzą głównie z koreańskich kronik Samguk Sagi i Samguk Yusa.
Imię koreańskie | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Królowie Goguryeo | |||||||||||||
Okres |
od 44 n.e. | ||||||||||||
Poprzednik | |||||||||||||
Następca | |||||||||||||
Dane biograficzne | |||||||||||||
Dynastia | |||||||||||||
Miejsce urodzenia | |||||||||||||
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||
Ojciec | |||||||||||||
Pochodzenie
edytujWedług Samguk Sagi Hae Saek-ju był piątym synem króla Yuriego, wnukiem założyciela państwa Jumonga i bratem poprzedniego króla Daemusina. Po śmierci brata został nowym królem, z uwagi na młody wiek następcy tronu księcia Hae U (następnego króla Mobon). Kronika Samguk Yusa twierdzi natomiast, że Saek-ju był synem króla Daemusina i bratem Hae U. Ta teoria jest uznawana w chwili obecnej za mało prawdopodobną[1].
Panowanie
edytujPanowanie Minjunga nie trwało długo[2], potrafił on jednak utrzymać pokój wewnątrz kraju i nie wdawać się w konflikty z państwami ościennymi. Po panowaniu Daemusina, które składało się z niekończących się wojen, ten kilkuletni okres spokoju pozwolił skonsolidować państwo i umocnić je wewnętrznie.
W czasie panowania Minjunga doszło w Goguryeo do kilku katastrof naturalnych. W roku 46 wschodnie prowincje kraju nawiedziła powódź. Doprowadziło to do masowych ucieczek w głąb państwa i do klęski głodu. Minjung rozkazał otworzyć królewskie magazyny i rozdysponować żywność między głodującą ludność.
Rodzina
edytuj- Ojciec: Yuri
- Matka: nieznana
- Dzieci: brak informacji
Śmierć i dziedzictwo
edytujW roku 48, po czterech latach panowania, król zachorował i zmarł. Na łożu śmierci poprosił, by pochować go w grocie, którą jakiś czas wcześniej odwiedził[3]. Jego życzenie zostało spełnione. Tron przeszedł na jego bratanka, Hae U, który panować miał jako Mobon[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Na Hee La, Ideology and religion in ancient Korea, w: Korea Journal, Winter 2003, s. 15.
- ↑ Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005, s. 66.
- ↑ The Academy of Korean Studies: Samguk Sagi, volume 14
- ↑ Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005, s. 67.
Bibliografia
edytuj- Kichung Kim, An introduction to classical Korean literature, New York 1996.
- Ki-baik Lee, A new history of Korea, Harvard 1984.
- Ogarek-Czoj H., Pradzieje i legendy Korei, Warszawa 1981.
- Ogarek-Czoj H., Mitologia Korei, Warszawa 1988.
- Rurarz P. J., Historia Korei, Warszawa 2005.
- Seth J.M., A concise history of Korea: from the neolithic period through the nineteenth century, Lanham 2006.
- Warneńska M., U podnóża Gór Diamentowych, Warszawa 1966.