Lucien Bianchi
Lucien Bianchi (ur. 10 listopada 1934 r. w Mediolanie, zm. 30 marca 1969 r. w Le Mans) – belgijski kierowca Formuły 1 i zwycięzca 24 godzinnego wyścigu Le Mans z 1968 roku. Startował zarówno w Mistrzostwach Prototypów Sportowych, wyścigach torowych, rajdach, wyścigach górskich jak i rajdach długodystansowych.
| |
| Imię i nazwisko |
Lucien (Luciano) Bianchi |
|---|---|
| Państwo | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Sukcesy | |
Życiorys
edytujMłodość
edytujBianchi był synem mechanika Alfy Romeo, który żył w północnych Włoszech. W 1950 roku wraz z rodziną przeniósł się do Belgii, gdzie Jego ojciec podjął pracę u kierowcy amatora Johnny'ego Claesa[1].
Kariera
edytujKarierę zaczynał za kierownicą Jaguara. W 1951/1952 jeździł w teamie Alpine Stars. W 1957 zwyciężył w Tour de France w zespole z Olivierem Gendebienem. Do 1959 zwyciężał czterokrotnie w Tour de France jak również w Paryż 1000. W 1961 roku wygrał w rajdzie Liège-Sofia-Liège w Citroenie. W 1962 zwyciężył w 12 godzinnym wyścigu Sebring za kierownicą Ferrari wspólnie z Jo Bonnierem[1]. W 1963 zwyciężył w Coupe de Spa na samochodzie Alfa Romeo. Rok później wystartował w Daytona 500. W 1965 startował w Tour de Corse, Targa Florio, Lyon Charbonnieres rally, Cavannese rally, Catalognes rally. W 1966 wygrał w Critérium Neige et Glace, The Coupé des Alpes i The Tour de Corse. W 1967 był mistrzem Europy Formuły 2, oraz zaliczył starty w Alfie Romeo w Coupe de Spa, Mugello i 6 h Nürburgring.
W 1968 w Londyn-Sydney Marathon po 15,000 km w poprzek Europy, Azji i Australii, miał 24 godziny przewagi nad Andrew Cowanem w Hillman Hunter, ale 50 km od Sydney zderzył się z innym pojazdem i nie zdołał utrzymać zwycięstwa[2]. W 1968 wygrał 24 godzinny wyścig Le Mans w zespole John Wyer Automotive z Pedro Rodriguezem.
Zmarł w 1969 uderzając w słup telegraficzny podczas treningu na torze Le Mans na prostej Mulsanne w Autodelcie Alfa Romeo T33.
Jego imieniem i nazwiskiem został nazwany czwarty zakręt toru w Zolder[3].
Formuła 1
edytujW 1959 roku zaliczał pojedyncze starty w Formule 1. W zespole Ecurie Nationale Belge jeździł w różnych samochodach np. Cooper T51, a później także Lotus 18 i Emeryson. Po kilku wyścigach w 1961 w zespole UDT Laystall Racing Team wrócił do ENB, w którym prowadził ENB-Maserati.
W 1968 w Cooper zajął trzecie miejsce w wyścigu o Grand Prix Monako. Zaliczył 19 wyścigów w Formule 1.
Wyniki
edytujFormuła 1
edytuj| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Liczba GP | Punkty | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1960 | Ecurie Nationale Belge | Cooper T51 | Climax 4 | 3 | 1 | 24 |
| 1961 | UDT Laystall Racing Team | Lotus 18 Lotus 18/21 |
Climax 4 | 3 | 0 | NS |
| 1962 | Ecurie Nationale Belge | Lotus 18/21 Emeryson 61-F1 |
Climax 4 Maserati 4 |
2 | 0 | NS |
| 1963 | Reg Parnell | Lola Mk4 | Climax V8 | 1 | 0 | NS |
| 1965 | Scuderia Centro Sud | BRM P57 | BRM V8 | 1 | 0 | NS |
| 1968 | Cooper Car Company | Cooper T86B | BRM V12 | 7 | 5 | 17 |
- NS – nie sklasyfikowany
24h Le Mans
edytuj| Rok | Samochód | Zespół | Partner | Miejsce |
|---|---|---|---|---|
| 1956 | Ferrari 500 TR | Ecurie Nationale Belge | Alain de Changy | Nie startował |
| 1957 | Ferrari 500 TRC | Écurie Francorchamps | Georges Harris | 7 |
| 1958 | Ferrari 250 TR | Écurie Francorchamps | Willy Mairesse | Nie startował |
| 1959 | Ferrari 250 TR58 | Ecurie Nationale Belge | Alain de Changy | Nie startował |
| 1960 | Ferrari 250 GT SWB | Ecurie Nationale Belge | Jean Blaton | Nie startował |
| 1961 | Ferrari 250 GT SWB | Ecurie Nationale Belge | Georges Berger | Nie startował |
| 1962 | Maserati Tipo 151/1 | Maserati France | Maurice Trintignant | Nie startował |
| 1963 | Aston Martin DP215 | David Brown | Phil Hill | Nie startował |
| 1964 | Ferrari 250 GTO | Ecurie Nationale Belge | Jean Blaton | 5. |
| 1965 | Ferrari 250LM | Maranello Concessionaires Ltd. | Michael Salmon | Nie startował |
| 1966 | Ford GT40 Mk.II | Holman & Moody | Mario Andretti | Nie startował |
| 1967 | Ford GT40 Mk.IV | Holman & Moody | Mario Andretti | Nie startował |
| 1968 | Ford GT40 Mk.I | John Wyer Automotive | Pedro Rodriguez | 1. |
Życie prywatne
edytujBrat Mauro ścigał się w Formule 2, Formule 3, w rajdach i wyścigach prototypów. W 1968 w Le Mans został ciężko ranny i zakończył karierę. Prabratanek Jules ścigał się w Formule 1. Razem z bratem byli pierwszymi rzeczywistymi kierowcami, którzy pojawili się w komiksach Michel Vaillant Jeana Gratona.
Literatura
edytuj- Lucien Bianchi: Mes Rallyes, Flammarion: 1969
Przypisy
edytuj- ↑ a b Lucien Bianchi Profile - Drivers - GP Encyclopedia - F1 History on Grandprix.com [online], www.grandprix.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
- ↑ Klub Cytrynki – Modele i Porady – Sport. [dostęp 2009-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)].
- ↑ Bianchi - znane nazwisko [online], wyscigi.autoklub.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
Bibliografia
edytuj- Lucien Bianchi. f1ultra.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-18)].