Lastriko

Lastriko (również lastryko, lastrico, terazzo) – materiał budowlany, rodzaj betonowego (rzadziej asfaltowego) podłoża utworzony przez mieszaninę wody, cementu (asfaltu), grysu oraz barwnika stosowany do wylewania posadzek, schodów, parapetów oraz do nagrobków.

Posadzka z lastriko

Grys stosowany do wytworzenia lastriko to przeważnie różnego rodzaju marmur, granit, bazalt. Mieszanka z cementem tworzy twardą i mocną powierzchnię podatną na polerowanie i szlifowanie dla uzyskania połysku kamienia naturalnego. Grys do lastriko ma grubość do 10 mm. Najczęściej stosuje się grys w dwóch rozmiarach – od 2 do 5 mm lub od 4 do 10 mm.

Faktura lastrika może być chropowata, z wystającymi kawałkami kamienia (zwłaszcza do nagrobków) albo polerowana na wysoki połysk.

Lastriko znano już w neolicie a potem w starożytności i było ono jednym z najstarszych znanych, zachowanych do dziś podłoży. Znane są posadzki z lastriko w Jerychu, Göbekli Tepe i Çayönü (Turcja) oraz z Kastros na Cyprze. Zachowały się także podłogi w weneckich willach sięgające czasów XIV w. Były także popularne w średniowieczu (IX w.) w północnych Włoszech. Znane są wysokiej klasy artystycznej podłogi z lastryka z okresu międzywojennego XX w. często tworzone w stylu art déco.