[go: up one dir, main page]

Kenozoik

trwająca era w historii Ziemi

Era kenozoiczna, kenozoikera, która rozpoczęła się ok. 66 mln lat temu (od wymierania kredowego) i wciąż trwa. Era kenozoiczna bywa czasem określana mianem ery ssaków, owadów lub ery roślin kwiatowych, bowiem te grupy przeszły w niej intensywny rozwój ewolucyjny.

Kenozoik
66–0 mln lat temu
Tabela stratygraficzna
poprzedni okres
mezozoik
następny okres
dziś

Najważniejsze wydarzenia w skali globalnej

edytuj
Era Okres
(lat temu)
Epoka
(lat temu)
Środowisko abiotyczne Środowisko biotyczne
Kenozoik czwartorzęd
(2,58 mln do dziś)
holocen
(11700 b2k do dziś)[1]
Ocieplenie klimatu, zanik lądolodów kontynentalnych na półkuli północnej (skandynawskiego w Europie i laurentyjskiego w Ameryce Płn.), powstanie Bałtyku. Intensywny rozwój społeczności ludzkiej, wyginięcie wielkich ssaków
plejstocen
(2,58 mln – 11700 b2k)
Cykliczne zmiany klimatu (glacjały i interglacjały), wielokrotne transgresje lądolodów kontynentalnych. Pojawienie się Homo sapiens i olbrzymich ssaków plejstoceńskich.
neogen
(23,03 mln – 2,58 mln)
pliocen
(5,333 mln – 2,58 mln)
Morze Śródziemne odzyskuje połączenie z Oceanem Atlantyckim, powstaje Przesmyk Panamski Wymieranie lasów, rozprzestrzenienie trawożernych kopytnych.
miocen
(23,03 mln – 5,333 mln)
Orogeneza alpejska – powstają Alpy, Andy i Himalaje, powstanie Morza Śródziemnego Stepowienie dużych obszarów. Istnieje już większość obecnych rodzin ptaków i ssaków.
paleogen
(65 mln – 23,03 mln)
oligocen
(33,9 mln – 23,03 mln)
Duża aktywność wulkaniczna Pojawiają się jeleniowate, ewoluują pierwsze naczelne
eocen
(56,0 mln – 33,9 mln)
Oddzielenie się Ameryki Północnej od Europy i Ameryki Południowej od Antarktydy. Pojawia się wiele występujących do dziś rzędów gadów i ssaków.
paleocen
(66,0 mln – 56,0 mln)
Strefy subtropikalne sięgają do regionów polarnych Ssaki archaiczne

Dawniejszy podział ery kenozoicznej

edytuj
Era Okres
(lat temu)
Podokres
(lat temu)
epoka
(lat temu)
Kenozoik czwartorzęd
(1,87 mln do dziś)
holocen
(11700 b2k do dziś)
plejstocen
(1,87 mln – 11700 b2k)
trzeciorzęd
(65 mln – 1,87 mln)
neogen
(24 mln – 1,87 mln
pliocen
(5,332 mln – 1,806 mln)
miocen
(23,03 mln – 5,332 mln)
paleogen
(65 mln – 24 mln)
oligocen
(33,9 mln – 23,03 mln)
eocen
(55,8 mln – 33,9 mln)
paleocen
(65,5 mln – 55,8 mln)

Geologia

edytuj

Intensywna orogeneza alpejska doprowadziła w paleocenie do wyniesienia Gór Skalistych, a w następnych epokach gór Sierra Nevada i nowego pasma Gór Skalistych. Przez znaczną część eocenu Afryka i Ameryka Południowa były całkowicie odizolowane od lądów półkuli północnej.

W erze mezozoicznej doszło do wykształcenia najpierwotniejszych ssaków – jajorodnych stekowców. Już w kredzie istniały ssaki żyworodne – torbacze, a nawet łożyskowce. W kenozoiku ssaki nadal ewoluowały. Na początku paleogenu były to przede wszystkim pozostałości kredowe: wieloguzkowce, torbacze i prymitywne ssaki łożyskowe. Nie było dużych drapieżników. Na półkuli północnej pojawiły się pierwsze naczelne (Plesiadapiforma). Nastąpiła intensywna ewolucja łożyskowców i ich specjalizacja. Pojawiły się pradrapieżne i prakopytne (paleocen). Eocen („świt nowych czasów”) zawdzięcza nazwę pojawieniu się wielu występujących do dziś rzędów ssaków, a także niektórych istniejących nadal rodzin. Do najbardziej wyspecjalizowanych należą: nietoperze, walenie i brzegowce. Wtedy też pojawiły się lemurowate i wyrakowate. Parzystokopytne reprezentowane są m.in. przez maleńkiego „jelenia” Diacodexis, a nieparzystokopytne przez pierwszego konia – Hyracotherium.

We wczesnym trzeciorzędzie wokół biegunów rozciągały się lasy wielkolistnych drzew zrzucających liście na zimę. Pozostałe obszary globu porastały lasy tropikalne.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj



← mln lat temu
Kenozoik
←4,6 mld 541 485 443 419 359 299 252 201 145 66 23 2