[go: up one dir, main page]
Wikipedia

Grzegorz Ostasz

polski historyk

Grzegorz Ostasz (ur. 15 marca 1964 w Oświęcimiu[1][2]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, specjalista w zakresie historii politycznej i gospodarczej XX w., integracji europejskiej oraz biografistyki, prorektor Politechniki Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza w kadencji 2016–2020 i 2020–2024[3].

Grzegorz Ostasz
Ilustracja
Grzegorz Ostasz
Państwo działania

Polska Unia Europejska

Data i miejsce urodzenia

1964
Oświęcim

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia XX w.
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1996 – historia
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie
promotor: Andrzej Daszkiewicz

Habilitacja

2007 – historia
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Profesura

2013

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Rzeszowska

Stanowisko

profesor

Okres zatrudn.

1993–

Prorektor
Uczelnia

Politechnika Rzeszowska

Okres spraw.

2016–2024

Dziekan
Wydział

Wydział Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej

Okres spraw.

2008–2016

Poprzednik

Kazimierz Rajchel

Następca

Stanisław Gędek

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Medal Złoty za Długoletnią Służbę Medal Komisji Edukacji Narodowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Wykształcenie

edytuj

Ukończył I Liceum Ogólnokształcącego im. ks. Stanisława Konarskiego (klasa o profilu matematyczno-fizycznym), a w 1987 studia na kierunku historia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pracę magisterską napisał na seminarium prof. Mariana Zgórniaka[4]. Jako student był zaangażowany w działalność opozycyjną[5]. Od 1987 pracuje na Politechnice Rzeszowskiej; początkowo jako asystent stażysta, następnie asystent, adiunkt, profesor nadzwyczajny, a od 2014 na stanowisku profesora zwyczajnego. W 1988 odbył roczną służbę wojskową wraz ze Szkołą Podchorążych Rezerwy we wrocławskiej Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych.

Od 1993 jest zatrudniony na Wydziale Zarządzania. W styczniu 1996 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii (specjalność: najnowsza historia polityczna Polski) na podstawie dysertacji pt. Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1941–1945, obronionej w rzeszowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej. Promotorem rozprawy był dr hab. Andrzej Daszkiewicz[6]. Stopień naukowy doktora habilitowanego w dyscyplinie historia uzyskał w maju 2007 na podstawie monografii habilitacyjnej pt. Okręg Rzeszowski Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Model konspiracji, struktura, dzieje decyzją Rady Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[7]. Postanowieniem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 17 stycznia 2013 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[8][9].

Dorobek naukowy

edytuj

Specjalizuje się w historii politycznej i gospodarczej XX w. (w tym historii zarządzania), integracji europejskiej oraz biografistyce. Jest autorytetem w zakresie polskiego podziemia politycznego, wojskowego i cywilnego (delegatury rządu) okresu drugiej wojny światowej oraz powojennych konspiracji niepodległościowych. W swoim dorobku naukowym ma ponad 500 publikacji, w tym kilkanaście o charakterze monograficznym. Publikował m.in. w takich czasopismach jak: „Kwartalnik Historyczny”[10], „Zeszyty Historyczne” (Paryż)[11], „Zeszyty Historyczne WiN-u”[12], „Modern Times”[13], „Sowiniec”[14], „Przegląd Organizacji”[15][16], „Filozofsko-eticzieskij Almanach” (Moskwa)[13]. Należy do kilku komitetów redakcyjnych oraz rad programowych specjalistycznych periodyków naukowych, w tym „Humanities and Social Sciences”[17], „Modern Management Review”[18], „Prace Historyczno-Archiwalne”[19], „Українська полоністика”[20]. Współpracuje z „Polskim Słownikiem Biograficznym” Polskiej Akademii Nauk. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Polskiego Towarzystwa Historii Gospodarczej. Przygotował przeszło 50 recenzji wydawniczych.

Uczestniczył w blisko stu konferencjach i sympozjach naukowych o zasięgu międzynarodowym oraz krajowym. Odbył wiele staży naukowych, w tym siedmiokrotnie w Londynie. Stypendysta m.in. Polish Resistance Foundation oraz Polonia Aid Foundation Trust. W ramach popularyzowania nauki brał udział – w charakterze eksperta – w licznych audycjach telewizyjnych i radiowych.

Wypromował 12 doktorów, recenzent w 12 przewodach doktorskich i 2 postępowaniach habilitacyjnych.

Pomysłodawca oraz przez 10 lat (2008–2018) kierownik Centrum Studiów Podyplomowych przy Wydziale Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej.

Wybrane publikacje zwarte

edytuj
  • Obwód ZWZ-AK Rzeszów. Konspiracja wojskowa i „Burza” (1992) ISSN 0209-2697.
  • Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1941–1945 (1996) ISBN 83-86705-58-2.
  • Podokręg AK Rzeszów. Plan zbrojnego ujawnienia w świetle dokumentów (sierpień–wrzesień 1944 roku) (1999, wraz z Andrzejem Zagórskim) ISBN 83-7199-103-7.
  • Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość”. Okręg Rzeszów (2000) ISBN 83-87799-32-7.
  • Z dziejów „Rozbratla” – Obwodu AK Rzeszów (2003) ISBN 83-89473-06-2.
  • Krakowski Okręg Armii Krajowej w dokumentach. t. 3. Akcja „Burza” w Inspektoracie AK Rzeszów (2003, wraz z Andrzejem Zagórskim) ISBN 978-83-918836-1-7.
  • Okręg Rzeszowski Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Model konspiracji, struktura, dzieje (2006) ISBN 83-7199-403-6.
  • Pułkownik Kazimierz Iranek-Osmecki. Emisariusz, cichociemny, oficer Komendy Głównej AK (2007, wraz z Jerzym Majką) ISBN 978-83-89183-25-5.
  • Podziemna Armia. Podokręg AK Rzeszów (2010) ISBN 978-83-89183-57-6.
  • Bohaterowie i duma. 100-lecie Związku Strzeleckiego w Rzeszowie, red. G. Ostasz, J. Magdoń, W. Paruch (2014) ISBN 978-83-7199-946-8.
  • Civil Structures of the Polish Underground State in Krakow, [w:] The Fighting City 1939–1945 (2015) ISBN 978-83-7577-220-3.
  • Od projektu do legendy. Centralny Okręg Przemysłowy po osiemdziesięciu latach (1937–2017), red. P. Grata, G. Ostasz, B. Pasterski (2018) ISBN 978-83-7996-645-5.
  • O solidarności wielką i małą literą pisanej, red. M. Krzysztofiński, G. Ostasz, J. Stecko (2019) ISBN 978-83-7934-333-1.
  • Historia AK-WiN w zeznaniach Adama Lazarowicza „Klamry” (2021, wraz z Józefem Forystkiem) ISBN 978-83-7934-420-8.

Pełnione funkcje

edytuj

W latach 1999–2005 przez dwie kadencje był prodziekanem ds. nauczania na Wydziale Zarządzania i Marketingu Politechniki Rzeszowskiej[21]. Od 1999 należy do składu Senatu tej uczelni. Kierował pracami, które w 2005 przyniosły Wydziałowi Zarządzania certyfikat jakości ISO 9001:2001 w zakresie usług edukacyjnych. W kadencjach 2008–2012 i 2012–2016 był dziekanem Wydziału Zarządzania[21]. W kadencji 2016–2020 pełnił funkcję prorektora ds. współpracy międzynarodowej Politechniki Rzeszowskiej[22]. Obecnie (w kadencji 2020–2024) pełni funkcję prorektora ds. studenckich Politechniki Rzeszowskiej[23]. Od 2004 jest kierownikiem Katedry Nauk Humanistycznych i Społecznych[24][25] (wcześniej Zakładu Nauk Humanistycznych). Od 2019 przewodniczący Konwentu Profesorów na Wydziale Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej[26].

Odznaczenia i medale

edytuj

Otrzymał 16 indywidualnych nagród Rektora Politechniki Rzeszowskiej. W 2007 został odznaczony medalem „Zasłużonym dla Politechniki Rzeszowskiej”, w 2009 Brązowym Krzyżem Zasługi, w 2014 Medalem Komisji Edukacji Narodowej, w 2017 Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 2019 Medalem Złotym za Długoletnią Służbę[27][28][29]. Posiada również m.in.: Krzyż Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”, Odznaczenie Pamiątkowe za Zasługi dla „Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej”, Medal „Zasłużony dla Podhalańczyków”. W 2017 wyróżniony Tytułem Honorowego Podhalańczyka 21 Brygady Strzelców Podhalańskich[30]. W 2018 otrzymał awans do stopnia kapitana rezerwy Wojska Polskiego[31].

Pasje

edytuj

Lubi podróżować. Jego hobby to książki i filmy. Interesuje się muzyką rockową, piłką nożną oraz wojskowością[22].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ R.S. 2013 ↓.
  2. ↑ Gieroń 2021 ↓, s. 37.
  3. ↑ Prof. dr hab. Grzegorz Ostasz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-01-12].
  4. ↑ Gieroń 2021 ↓, s. 40.
  5. ↑ M.J. Stręk, Solidarność trwa. Świadectwo sprzeciwu i oporu 1981–1989, Rzeszów 2005, s. 108–109.
  6. ↑ Krakowska Okręgowa Delegatura Rządu na Kraj 1940-1945 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2023-02-10].
  7. ↑ Profesor Grzegorz Ostasz, „Gazeta Politechniki” 2013, nr 5, s. 6–7.
  8. ↑ Strona internetowa Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej – artykuł z dnia 14 marca 2013 opisujący wręczenie nominacji profesorskich [dostęp 2021-02-05
  9. ↑ „Gazeta Politechniki” 2013, nr 4, s. 5, 7.
  10. ↑ Indeks do Bibliografii zawartości czasopisma „Kwartalnik Historyczny” za lata 1887–2004, Warszawa 2008 s. 109.
  11. ↑ Zaszyty Historyczne – Zeszyt sto trzydziesty szósty, Paryż 2001, s. 109.
  12. ↑ Bibliografia zawartości „Zeszytów Historycznych WiN–u”
  13. ↑ a b Publikacje prof. dr. hab. Grzegorza Ostasza.
  14. ↑ Zespół redakcyjny czasopisma „Sowiniec”.
  15. ↑ Wstępna koncepcja wytycznych zarządzania logistycznego przez jakość „Przegląd organizacji” 2013 nr 10 (885) s. 35–40.
  16. ↑ Strona czasopisma Przegląd Organizacji z artykułem pt. „Wstępna koncepcja wytycznych zarządzania logistycznego przez jakość”.
  17. ↑ Zespół redakcyjny czasopisma „Humanities and Social Sciences”.
  18. ↑ Rada naukowa czasopisma „Modern Management Review”.
  19. ↑ PRACE HISTORYCZNO-ARCHIWALNE TOM XXXII, Rzeszów 2020, s.2.
  20. ↑ Zespół redakcyjny czasopisma „Ukraińska Polonistyka”.
  21. ↑ a b Poczet dziekanów Wydziału Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej [dostęp 2020-12-20].
  22. ↑ a b Profesor Grzegorz OSTASZ – prorektor ds. współpracy międzynarodowej, „Gazeta Politechniki” 2016, nr 5, s. 6–7.
  23. ↑ Władze Politechniki Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza [dostęp 2020-12-03]
  24. ↑ Prof. dr hab. Grzegorz Ostasz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-05-20].
  25. ↑ Pracownicy Katedry Nauk Humanistycznych i Społecznych Politechniki Rzeszowskiej.
  26. ↑ Konwent Profesorów Wydziału Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej. wz.prz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-02)].
  27. ↑ „Gazeta Politechniki” 2014, nr 11, s. 6;.
  28. ↑ „Gazeta Politechniki” 2017, nr 10-11, s. 5;.
  29. ↑ „Gazeta Politechniki” 2019, nr 12, 2019, s. 10.
  30. ↑ 21 Brygada Strzelców Podhalańskich – wykaz honorowych Podhalańczyków [dostęp 2020-11-29].
  31. ↑ Aktualności Wydziału Zarządzania Politechniki Rzeszowskiej – Prorektor Grzegorz Ostasz mianowany kapitanem Wojska Polskiego [dostęp 2020-11-15].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_Ostasz&oldid=74582993”