[go: up one dir, main page]

Gostynin

miasto i gmina w województwie mazowieckim
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 2 paź 2024. Od tego czasu wykonano 5 zmian, które oczekują na przejrzenie.

Gostyninmiasto w Polsce w województwie mazowieckim, siedziba powiatu gostynińskiego i gminy wiejskiej Gostynin.

Gostynin
miasto i gmina
Ilustracja
Odbudowany zamek w Gostyninie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

gostyniński

Prawa miejskie

1382

Burmistrz

Agnieszka Korajczyk-Szyperska

Powierzchnia

32,40 km²

Wysokość

79 m n.p.m.

Populacja (I 2023)
• liczba ludności
• gęstość


17 207[1]
531 os./km²

Strefa numeracyjna

24

Kod pocztowy

09-500

Tablice rejestracyjne

WGS

Położenie na mapie powiatu gostynińskiego
Mapa konturowa powiatu gostynińskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Gostynin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Gostynin”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Gostynin”
Ziemia52°25′45″N 19°27′42″E/52,429167 19,461667
TERC (TERYT)

1404011

SIMC

0968977

Urząd miejski
ul. Rynek 26
09-500 Gostynin
Strona internetowa
BIP

Był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego[2] w starostwie gostynińskim w ziemi gostynińskiej województwa rawskiego w 1792 roku[3].

Położenie

edytuj

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.

Według danych z roku 2002[4] Gostynin ma obszar 32,31 km², w tym:

  • użytki rolne: 27%
  • użytki leśne: 55%

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 32,40 km²[5].

Miasto stanowi 5,25% powierzchni powiatu.

Historia

edytuj

Teren ziemi gostynińskiej należy do historycznego regionu Mazowsza. Znaleziska archeologiczne potwierdzają, że już w późnym paleolicie zamieszkiwali ten obszar ludzie. Natomiast we wczesnym średniowieczu (VI – VIII wiek) na północ od dzisiejszego miasta istniał gród obronny z podgrodziem. Ulokowany był na lewym brzegu Skrwy Lewej, na tzw. Łysej Górze. Przez Gostynin przebiegały ważne szlaki handlowe (z Kujaw na Mazowsze, i dalej na Ruś). Biegł tędy słynny Bursztynowy szlak, a także szlak solny. W okresie rozbicia dzielnicowego osada znalazła się na pograniczu kujawsko-mazowieckim, czemu gród prawdopodobnie zawdzięcza swoje istnienie. Gród został założony na wzniesieniu między jeziorami Kocioł i Czarne. Natomiast na sąsiednim wzgórzu zaczęło rozwijać się podgrodzie z kościołem św. Jakuba.

Około 1240 roku gród został rozbudowany przez Konrada I mazowieckiego. Pierwsza wzmianka o Gostyninie pochodzi z 1279 roku i dotyczy wydania przez księcia płockiego Bolesława II mazowieckiego przywilejów dla biskupstwa płockiego. W 1283 roku miał miejsce najazd litewski na Gostynin[6]. Gród w Gostyninie był tematem sporu pomiędzy Bolesławem II mazowieckim a jego bratem Konradem II czerskim. Został zdobyty przez Konrada II w 1286 roku przy pomocy wojsk ruskich, oraz spalony. Po tym zdarzeniu na jakiś czas gród podupadł. Inaczej wypadki potoczyły się w 1300 roku, kiedy to gród w Gostyninie obronił się przed oblężeniem Wacława II Czeskiego – który to dewastował ziemie polskie – gdyż był dobrze przygotowany do obrony. Gród był oblegany także przez Władysława Łokietka około 1326 roku, kiedy to Łokietek zaatakował Mazowsze płockie w celu zmuszenia rządzącego tą ziemią Wacława, do uległości lennej. Głównie dlatego, że Wacław płocki popierał Czechów i Krzyżaków, co było dla władcy niewygodne.

 
Jan Luksemburski, król Czech, król Polski przejmuje i nadaje jako lenno księciu płockiemu Wacławowi Płock, Wyszogród i Gostynin, 1329, Archiwum Główne Akt Dawnych
 
Neoromański kościół św. Marcina w Gostyninie projektu Jarosława Wojciechowskiego, rozebrany przez Niemców w latach 1941-1942
 
Pomnik księcia Siemowita IV

Począwszy od roku 1319 znana jest hierarchia grodowa Gostynina, która z czasem przekształcona została na hierarchię ziemską. Od 1329 roku Gostynin notowany jest jako siedziba Kasztelana. Pierwszym imiennym kasztelanem gostynińskim był Paweł, którego imię wymienia dokument z 1345 roku. Za czasów księcia Siemowita III (książę Siemowit III jako pierwszy użył tytułu księcia gostynińskiego, stało się to w 1352 roku) Gostynin wszedł na drogę rozwoju. Możliwe też (jednakże do dzisiaj nie ma pewności co do fundatora zamku), że to jemu Gostynin zawdzięcza swój zamek, na sztucznie usypanym wzgórzu, na skraju nadrzecznego stromego cypla na zachód od dzisiejszego miasta. Pierwotnie była to wieża, która prócz funkcji obronnych, spełniała także funkcje mieszkalne. Za czasów Siemowita III zaczęło rozwijać się osadnictwo na prawym brzegu Skrwy, na terenie później lokowanego miasta. Z dokumentów wynika, że istniała w tym czasie już nowa osada, która dobrze prosperowała. Następca Siemowita III, Siemowit IV nadał miastu w 1382 roku prawa miejskie na prawie chełmińskim. Życie miasta skoncentrowało się wokół rynku w nowej osadzie. Po wybudowaniu w pobliżu rynku kościoła św. Marcina i przeniesienia tam siedziby parafii gostynińskiej, gród nad jeziorem Czarnym tracił na znaczeniu. Siemowit IV rozbudował zamek gostyniński i uczynił z niego swoją ulubiona rezydencję. Na przełomie XIV i XV wieku budowlę rozebrano i przystąpiono do rozbudowy zamku. Dziedziniec otoczono murem obwodowym oskarpowanym w narożnikach, który tworzył czworobok o wymiarach 37 × 38 metrów. W narożniku północno-wschodnim wzniesiono kwadratową murowana wieżę o boku 7 metrów. Pozostała zabudowa dziedzińca była zbudowana z drewna. Na północ od zamku oddzielony suchą fosą znajdował się przygródek. Założony na planie kwadratu o boku 80 metrów otoczony był drewniano-ziemnym wałem. Spełniał on rolę zaplecza gospodarczego dla zamku. Za czasów Siemowita IV przebywał tu między innymi Władysław II Jagiełło (w latach 1414 i 1419). Tu również Siemowit spędził ostatnie lata swego życia, umierając w 1426 roku, po czym został pochowany w nekropolii mazowieckich Piastów w katedrze płockiej. Następnie zamek był wielokrotnie przebudowywany, zmieniano jego wygląd oraz przeznaczenie. W 1439 roku księżna Małgorzata ufundowała dla zamku drewnianą kaplicę.

Po bezpotomnej śmierci dwóch ostatnich książąt płockich Siemowita V i Władysława II, do Gostynina zawitał w 1462 roku król polski Kazimierz IV Jagiellończyk. Mieszkańcy złożyli mu przysięgę na wierność, a on potwierdził wszystkie miejskie przywileje. Tym samym Gostynin został przyłączony do Królestwa Polskiego. W latach 1462–1793 znajdował się w województwie rawskim, jako miasto powiatowe. Koniec wieku XV i cały wiek XVI to okres pomyślnego rozwoju miasta. Za zgodą Zygmunta I Starego miasto w 1520 roku otrzymało prawo użytkowania okolicznych lasów. Według lustracji województwa rawskiego z 1564 roku miasto posiadało 265 domów, karczmę, kilka młynów i browar. W 1612 na tutejszym zamku uwięziony umarł Wasyl Szujski zdetronizowany przez Polaków były car ruski, więziony tu po zdobyciu przez Polaków Moskwy, więziony od 1611 roku, wraz z jego braćmi, byłymi kniaziami. Byłym naczelnym wojewodą wojsk moskiewskich Dymitrem Szujskim i Iwanem Szujskim (Pugowką) (Hołd Szujskich).

Kres pomyślności Gostynina wyznacza rok wybuchu II wojny północnej. Miasto i zamek uległo wtedy dużym zniszczeniom. Lustracja z 1660 roku podaje, że w mieście było zaledwie 20 domów. Następne zniszczenia przyniosły wojska rosyjskie atakujące broniących się konfederatów barskich w 1772 roku. Miasto nie odzyskało już swojej dawnej świetności, choć przez cały wiek XVIII przybywało ludności: 1777 roku były 43 domy, a w 1797 roku było ich 89. Były w nim trzy kościoły, karczma, browar, trzy młyny i tartak. W drugiej połowie XVIII wieku wybudowano drewniany ratusz na rynku.

W 1793 roku do miasta wkroczyły wojska pruskie. Zniszczone mury zamku uległy rozebraniu, a cenne archiwum ziemskie zostało wywiezione. W latach 1807–1815 Gostynin znajdował się w granicach Księstwa warszawskiego. Kolejnym ciosem dla miasta był wielki pożar z 1809 roku, który spowodował rozległe zniszczenia. Miasto było wtedy w trakcie upadku, jednakże sytuacja poprawiła się wraz z rokiem 1824, kiedy to do Gostynina przybyło 105 niemieckich sukienników wraz z rodzinami, oraz rozpoczęto budowę pralni i farbiarni. Miasto ponownie zaczęło rozkwitać. Odbudowano (1839) zniszczony podczas pożaru kościół Św. Marcina. Wybudowano także nowy ratusz oraz zajazd. W kolejnych latach tkactwo w Gostyninie trochę podupadło. Zmniejszyła się liczba rodzin tkackich (w połowie XIX wieku było ich 26). W 1824 roku ruiny zamku (pozostała jedynie wieża i fragmenty murów) przekazano gminie w celu odbudowy zrujnowanego zamku, jako kościoła ewangelickiego. Pracę ukończoną w 1830 roku nadzorował Hilary Szpilowski. Po II wojnie światowej powstał tu kościół rzymskokatolicki. Funkcjonował tam do 1978 roku. Następnie zamek został przekazany miastu, a obecnie mieści się w nim hotel. W roku 1927 wzniesiono inny gostyniński zabytek – hale targowe, które są obecnie zespołem sklepów. W 1863 podczas powstania styczniowego w rejonie Gostynina działał oddział powstańczy pod dowództwem lekarza i oficera carskiego Emeryka Syrewicza.

 
Rozstrzeliwanie Polaków przez Niemców podczas II wojny światowej (Gostynin 15 czerwca 1941)

Obok Polaków i Niemców mieszkali w Gostyninie również Żydzi. W mieście funkcjonowała drewniana synagoga, a przy niej szkoła. Synagoga spłonęła w trakcie pożaru z 1809 roku. Została odbudowana, lecz w 1899 roku została zniszczona przez kolejny pożar.

W XIX wieku nastąpił rozwój kultury i szkolnictwa. Na początku XIX wieku otwarta została w Gostyninie pierwsza szkoła średnia.

W okresie przedwojennym Gostynin był miastem powiatowym. Był to kolejny okres jego rozkwitu. Przyczyniło się do tego między innymi otwarcie w latach 1924–1925 linii kolejowej łączącej Płock z Kutnem. Około 3 lata później było tu już 300 warsztatów rzemieślniczych. 12 października 1929 roku został położony kamień węgielny pod budowę szpitala w Gostyninie-Zalesiu. Budowa szpitala była finansowana ze składek Skarbu Państwa i składek Powiatowych Związków Komunalnych. W 1933 roku uruchomiono szpital. Dyrektorem szpitala został dr n. med. Eugeniusz Wilczkowski[7]. W 1939 roku miasto liczyło 12 000 mieszkańców. Znajdowały się tu: szkoły podstawowe, dwie średnie (męska i żeńska), dwie prywatne wypożyczalnie książek, wydawano lokalną prasę.

 
Zamek w trakcie odbudowy

W okresie międzywojennym mieszkało w Gostyninie ponad 2 tysiące Żydów. 16 września 1939 roku do miasta wkroczyły wojska niemieckie, a 20 września tego samego roku Gostynin został przyłączony do Rzeszy. Pomiędzy 28 września 1939 roku a 22 czerwca 1941 roku miasto funkcjonowało pod nazwą „Gasten”, od 22 czerwca 1941 roku do końca wojny „Waldrode”. Po wojnie przywrócono nazwę Gostynin. We wrześniu 1940 roku zostało zorganizowane w mieście getto dla około 3500 Żydów. Wiosną 1942 roku zostało ono podpalone, a do obozu zagłady w Chełmnie wywieziono około 2 tysiące Żydów. Łącznie z Gostynina wywieziono około 4000 Żydów, a około 100 (między innymi pensjonariuszy funkcjonującego do dziś szpitala dla nerwowo chorych) osób rozstrzelano na miejscu. W wyniku działań wojennych zniszczonych zostało 15% zabudowań miasta. W okolicach Gostynina działał ruch oporu. 18 stycznia 1945 roku miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną, która zarówno w Gostyninie, jak i okolicznych miejscowościach dopuściła się licznych zbrodni wojennych, rozstrzeliwując uchodźców cywilnych (w tym kobiety i dzieci) oraz dokonując ostrzału artyleryjskiego niemieckiego transportu sanitarnego, przy czym z 1000 rannych uratowało się tylko 80[8].

Po II wojnie światowej miasto znacznie się rozrosło, powstały zakłady sprzętu instalacyjnego (1966), rozbudowane w latach 70. XX wieku jako Zakłady Sprzętu Oświetleniowego „Polam" (późniejsza nazwa "Elgo"), Przedsiębiorstwo Produkcji Elementów Budowlanych „Gos-Bud” (późniejszy "Budopol"), filia skierniewickich Zakładów Transformatorów Radiowych, zakłady przyrządów pomiarowych (MERA) i Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska[9].

Demografia

edytuj

Dane GUS z 30 czerwca 2023 roku[10]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 17 107 100 9 143 53,45 7 964 46,55

Wykres prezentujący zmianę ludności Gostynina od 1921 roku[11][12][13].

  • Piramida wieku mieszkańców Gostynina w 2021 roku[14].
 






  • Tabela porównująca % ludności korzystającej z instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej i gazowej w mieście i powiecie (dane z 2019 r.[15]):
rodzaj instalacji miasto powiat
Wodociągowa 87,5% 85,8%
Kanalizacyjna 81,8% 43,7%
Gazowa 10,0% 4,6%


Polityka

edytuj

Miasto jest członkiem wielu organizacji międzygminnych, m.in. Stowarzyszenia Gmin Turystycznych Pojezierza Gostynińskiego.

Mieszkańcy Gostynina wybierają posłów na Sejm z okręgu wyborczego nr 16, senatora z okręgu nr 38, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu nr 5.

Rada Miejska w Gostyninie

edytuj

Władzę uchwałodawczą i kontrolną w Gostyninie sprawuje Rada Miejska składająca się z 15 radnych wybieranych w jednomandatowych okręgach wyborczych na 5-letnią kadencję. W prezydium rady zasiada przewodniczący oraz zwyczajowo dwóch wiceprzewodniczących. Rada Miejska w Gostyninie tworzy, zgodnie ze zwyczajem, 6 komisji stałych w tym dwie ustawowe Komisję Rewizyjną i Komisję Skarg, Wniosków i Petycji, a także Komisję Rozwoju Gospodarczego i Budżetu, Komisję Edukacji, Kultury i Sportu, Komisję Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego, Komisję Spraw Obywatelskich, Zdrowia i Pomocy Społecznej.

Przewodniczący Rady Miejskiej w Gostyninie po reformie samorządowej[2]

edytuj
Lp. Imię i nazwisko Komitet wyborczy Lata pełnienia funkcji Kadencja
1 Włodzimierz Ogłodziński KO „Solidarność” 1990 r. I
2 Zygmunt Gierula brak danych 1990 r. – 1992 r. I
3 Ewa Walczak brak danych 1992 r. – 1994 r. I
4 Włodzimierz Śniecikowski brak danych 1994 r. – 1996 r. II
5 Waldemar Latoszek brak danych 1996 r. – 1998 r. II
6 Andrzej Reder Porozumienie Ziemi Gostynińskiej 1998 r. – 2006 r. III

IV

7 Jolanta Syska–Szymczak Gostynińska Wspólnota Samorządowa 2006 r. – 2014 r. V

VI

8 Andrzej Robacki Inicjatywa dla Gostynina 2014 r. – 2018 r. VII
9 Andrzej Reder Prawo i Sprawiedliwość 2018 r. – 2024 r. VIII
10 Krzysztof Klejna Inicjatywa dla Gostynina 2024 r. – nadal IX

Burmistrz Miasta Gostynina

edytuj

Władzę wykonawczą w mieście pełni Burmistrz Miasta Gostynina, wybierany w wyborach bezpośrednich na 5-letnią kadencję. Zgodnie z ustawą, burmistrz powołuje jednego zastępcę. Na wniosek burmistrza Rada Miejska powołuje także Skarbnika i Sekretarza.

Przed zmianą ordynacji wyborczej w 2002 r., burmistrz sprawował jednocześnie funkcję przewodniczącego zarządu miasta i wybierany był przez radę miejską.

Burmistrzowie Miasta Gostynina po reformie samorządowej

edytuj
Lp. Imię i nazwisko Komitet Wyborczy Data objęcia urzędu Data złożenia urzędu Kadencja
1 Mirosław Jasiński KO „Solidarność” 21 czerwca 1990 r. 3 października 1991 r. I
2 Andrzej Kujawski brak danych 3 października 1991 r. 2 sierpnia 1994 r. I
3 Andrzej Robacki brak danych 2 sierpnia 1994 r. 3 czerwca 1996 r. II
4 Włodzimierz Śniecikowski Gostynińska Wspólnota Samorządowa 3 czerwca 1996 r. 8 grudnia 2014 r. II

III

IV

V

VI

5 Paweł Kalinowski Prawo i Sprawiedliwość 8 grudnia 2014 r. 7 maja 2024 r. VII

VIII

6 Agnieszka Korajczyk-Szyperska[16] Inicjatywa dla Gostynina 7 maja 2024 r. - IX

Wybory 2023

edytuj

15 października 2023 roku odbyły się ogólnopolskie wybory parlamentarne. Frekwencja w wyborach do sejmu w Gostyninie wyniosła 72,06%[17] natomiast frekwencja w głosowaniu do senatu wyniosła 71,95%[18]

Wyniki wyborów parlamentarnych do sejmu w m. Gostynin[19]

edytuj
Komitet Liczba głosów Procent głosów Kandydat z największą liczbą głosów
KOMITET WYBORCZY PRAWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ 3 727 38,62% Paweł Kalinowski(1 050)
KOALICYJNY KOMITET WYBORCZY KOALICJA OBYWATELSKA PO .N IPL ZIELONI 3 311 34,31% Agnieszka Korajczyk-Szyperska(1 886)
KOALICYJNY KOMITET WYBORCZY TRZECIA DROGA POLSKA 2050 SZYMONA HOŁOWNI - POLSKIE STRONNICTWO LUDOWE 1 151 11,93% Piotr Zgorzelski(632)
KOMITET WYBORCZY NOWA LEWICA 592 6,13% Paulina Piechcna-Więckiewicz(320)
KOMITET WYBORCZY KONFEDERACJA WOLNOŚĆ I NIEPODLEGŁOŚĆ 562 5,82% Paweł Usiądek(183)
KOMITET WYBORCZY BEZPARTYJNI SAMORZĄDOWCY 203 2,10% Paweł Kłobukowski(52)
KOMITET WYBORCZY POLSKA JEST JEDNA 105 1,09% Wiesława Bińkowska-Chuda(52)

Wyniki wyborów parlamentarnych do senatu w m. Gostynin[20]

edytuj
Komitet Kandydat Liczba głosów Procent głosów
KOALICYJNY KOMITET WYBORCZY TRZECIA DROGA POLSKA 2050 SZYMONA HOŁOWNI - POLSKIE STRONNICTWO LUDOWE PAWLAK Waldemar 4 416 45,73%
KOMITET WYBORCZY PRAWO I SPRAWIEDLIWOŚĆ MARTYNOWSKI Marek Eryk 3 645 37,74%
KOMITET WYBORCZY KONFEDERACJA WOLNOŚĆ I NIEPODLEGŁOŚĆ MATYSZEWSKI Adam 822 8,51%
KOMITET WYBORCZY BEZPARTYJNI SAMORZĄDOWCY OSIŃSKI Sylwester Artur 774 8,01%
 
Stacja kolejowa

Infrastruktura

edytuj

Krajowy Ośrodek Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym

edytuj

Krajowy Ośrodek Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie to jedyny ośrodek tego typu w Polsce. Powstał na mocy ustawy z dnia 22 listopada 2013r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie wobec życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. Krajowy Ośrodek jest podmiotem leczniczym prowadzonym w formie jednostki budżetowej.[21]

Gospodarka

edytuj

Główne przedsiębiorstwa[22]

edytuj

Do najważniejszych przedsiębiorstw zalicza się:

Przedsiębiorstwo Krótki opis
Izolbet (część koncernu Lafarge) producent materiałów hydroizolacyjnych, chemii budowlanej i styropianu
Dubielak przedsiębiorstwo rolno-spożywcze
Dubimex zakład przetwórstwa mięsa
Petecki zakład produkujący drzwi i okna z PCW
Budmat Steel producent blachy oraz profili zimnogiętych i ocynkowanych
NOWA wytwórnia pasz
Tillmann Wellpappe Sp. z.o.o zakład produkujący opakowania z tektury falistej

Transport

edytuj

Kolejowy

edytuj

Przez Gostynin przebiega linia kolejowa nr 33 łącząca Kutno z Brodnicą. Tutejsza stacja kolejowa, posiada dwa perony (trzy krawędzie peronowe). Z Gostynina odjeżdżają pociągi do Sierpca, Płocka, Kutna, Łowicza, Sochaczewa i Warszawy Wschodniej[23].

Od 2021 roku[24] przez Gostynin przejeżdża pociąg TLK Chemik relacji Płock-Katowice, umożliwiający mieszkańcom dojazd do Łodzi, Częstochowy i Katowic oraz pociąg TLK "Flisak" relacji Gdynia Główna - Katowice umożliwiający mieszkańcom bezpośredni dojazd do Trójmiasta przez Sierpc, Iławę, Brodnicę.

Drogowy

edytuj

Lista dróg krajowych i wojewódzkich w Gostyninie:

W pobliżu miasta przebiega autostrada A1. Przecina prowadzącą z Gostynina drogę wojewódzką nr 581 w odległości 12 km od miasta, w miejscowości Pomarzanki[25]. Przebiegający tędy odcinek został otwarty 13 listopada 2013 roku[26].

„Duża” obwodnica

edytuj

Miasto od strony wschodniej (mapa) posiada obwodnicę zwaną „dużą”. Znajduje się ona w ciągu drogi krajowej nr 60. „Duża” obwodnica ma 8,8 km długości. Zaczyna się od strony południowej w granicach administracyjnych miasta (w pobliżu zakładu ELGO Lightning Industries), kończy natomiast w miejscowości Rogożewek. Została ona otwarta 10 lutego 2010 roku[27]. Do tego czasu przebiegająca przez miasto droga krajowa prowadziła od południa ulicą Kutnowską, następnie 3 Maja oraz Tadeusza Kościuszki, przez rynek miasta i dalej ulicami Jana Pawła II i Płocką na północ.

„Mała” obwodnica

edytuj

28 lutego 2012 roku otworzona została „mała” obwodnica miasta, łącząca ulicę Jana Pawła II z ulicą Zamkową (mapa), omijając rynek miasta[28]. Ulica ta ma być jednocześnie główną drogą dojazdową do term gostynińskich[29]. Budowa obwodnicy rozpoczęła się w 2007 roku. Podzielona była na dwa etapy. W trakcie drugiego etapu wybudowano odcinek obwodnicy o długości ponad 300 metrów, most nad rzeką Skrwą oraz rondo na skrzyżowaniu ulic Zamkowej i Targowej, gdzie obwodnica się kończy. Po jej stronach biegną ścieżki rowerowe.

Rowerowy

edytuj
 
Oznaczenie szlaku EuroVelo R2

Szlaki rowerowe

edytuj

Przez Gostynin przebiega międzynarodowy szlak rowerowy EuroVelo R2 (Szlak Stolic). Jest to szlak mający w założeniu łączyć Galway w Irlandii z Moskwą liczący ok. 5500 km długości. W rzeczywistości szlak kończy się na zachodniej granicy Polski. Odcinek łączący Kowal z Łąckiem był pierwszym fragmentem tego szlaku w Polsce[30]. W pobliżu miasta przebiega także ponadregionalny szlak rowerowy VeloMazovia nr 20. Mający ok. 105 km szlak zaczyna swój bieg w Witkowicach a kończy we Włocławku[30].

Ścieżki rowerowe

edytuj

W Gostyninie ścieżki rowerowe biegną wzdłuż kilku ulic. Nie tworzą jednolitego systemu.

W Gostyninie wydawane są gazety o nieregularnym trybie wydawniczym. Ponadto Gostynin posiada swoje rubryki w gazetach wydawanych w innych, okolicznych, miastach. Nadaje tu także lokalna kablowa stacja telewizyjna TV Gostynin. O Gostyninie można też usłyszeć w Kurierze Mazowieckim, Kurierze Warszawy i Mazowsza (programy TVP 3), w Radiu Eska Płock, Katolickim Radiu Diecezji Płockiej oraz Polskim Radiu RDC.

Gazety wydawane w Gostyninie:

  • Nasz Gostynin – biuletyn Urzędu Miasta Gostynina
  • Fakty Gostynińskie

Gazety wydawane w okolicy z rubryką "Gostynin":

Portale informacyjne

edytuj
  • gostynin24.pl
  • gostynin.info
  • terazgostynin.pl
  • tugostynin.pl

Oświata i nauka

edytuj

Przedszkola

edytuj
  • Miejskie Przedszkole nr 2 z Oddziałem Integracyjnym
  • Miejskie Przedszkole nr 4
  • Miejskie Przedszkole nr 5
  • Niepubliczne Przedszkole z Oddziałami Specjalnymi „Akademia Przedszkolaka”

Szkoły podstawowe

edytuj
  • Szkoła Podstawowa nr 1 im. Armii Krajowej
  • Szkoła Podstawowa nr 3 im. Obrońców Westerplatte
  • Szkoła Podstawowa nr 5 im. Księcia Mazowieckiego Siemowita IV

Szkoły średnie

edytuj

Ośrodki szkolno-wychowawcze

edytuj
  • Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Jana Pawła II

Pozostałe

edytuj
  • Miejska Szkoła Muzyczna I stopnia

Turystyka

edytuj
 
Rynek z ratuszem
 
Zamek po odbudowie
 
Budynek zajazdu z I poł. XIX wieku przy rynku
 
Kaplica św. Jakuba na miejskim cmentarzu

Obiekty przyrodnicze

edytuj

Obiekty antropogeniczne

edytuj

Religia

edytuj
Kościoły w Gostyninie
 
Kościół Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
 
Pomnik Jana Pawła II przy kościele Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
 
Kościół Miłosierdzia Bożego
 
Cmentarz ewangelicko-augsburski przy ul. Zazamcze

Obecnie większość mieszkańców Gostynina stanowią katolicy, jednak jeszcze przed II wojną światową miasto było niejednolite etnicznie, a co za tym idzie i wyznaniowo. W 1921 roku 27,4% ludności stanowili Żydzi[31], którzy byli największą po Polakach grupą. Posiadali własną synagogę i dwa cmentarze (stary i nowy – obydwa już nie istnieją). Kolejną dużą grupę stanowiła ludność niemiecka, której świątynia zlokalizowana była w gostynińskim zamku. W jego pobliżu znajduje się nieczynny już dziś cmentarz ewangelicki, z którego korzystali tutejsi Niemcy. Najmniejszą grupę stanowiła ludność wyznania prawosławnego, posiadająca w mieście jedną cerkiew.

Aktualnie w mieście działają trzy związki wyznaniowe: Kościół rzymskokatolicki, Kościół Boży w Chrystusie oraz Świadkowie Jehowy.

Ponadto w mieście mieszkają przedstawiciele Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, związani z parafiami w Płocku i Kutnie oraz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów związani z parafiami w Płocku i Nowej Sobótce.

Największą grupą wyznaniową na terenie miasta są katolicy. W Gostyninie funkcjonują dwie parafie. Pierwsza powstała w czasach średniowiecza (parafia św. Marcina), druga natomiast w 1997 roku (parafia Miłosierdzia Bożego). Gostynin jest siedzibą dekanatu gostynińskiego, którego dziekanem jest od 2009 roku Ryszard Kruszewski[32]. Dekanat ten podlega diecezji płockiej[33].

 
Sala Królestwa Świadków Jehowy

W Gostyninie działalność kaznodziejską prowadzą dwa zbory Świadków Jehowy (Gostynin-Wschód, Gostynin-Zachód), które swoim zasięgiem obejmują także tereny poza samym miastem. Na terenie miasta znajduje się Sala Królestwa przy ul. Kolejowej 11H – oddana do użytku 30 sierpnia 2014 roku[34] – z której korzystają oba zbory[35]. Pierwszy zbór powstał w latach 70. XX wieku, drugi natomiast w 2006 roku. Do 2003 roku zbór gostyniński obejmował też pobliskie miasto Gąbin. Liczebność Świadków Jehowy w mieście wynosi około 150–160 głosicieli[36][37][38].

Od 1995 roku istnieje w Gostyninie Centrum Chrześcijańskie Progres, będące zborem Kościoła Bożego w Chrystusie. Założycielem zboru był Robert Górski, będący jednocześnie jego pastorem do końca 2009 roku. W kwietniu 2010 roku, na 6 miesięcy, obowiązki pastora przejął Piotr Syska[39][40].

Sport i rekreacja

edytuj
 
Stadion Miejski im. Janusza Kusocińskiego

Kluby sportowe

edytuj
  • Mazur Gostynin – piłka nożna; w sezonie 2023/2024 gra w V lidze, gr. mazowieckiej I[41]
  • Gostynin Team – siatkówka
    • sekcja mężczyzn
    • sekcja kobiet (Ekstraklasa Kutnowskiej Amatorskiej Ligi Siatkówki)
  • Izolbet Basket Gostynin – koszykówka (ZeTGieBe Basket Liga)
  • UKS Alfa Gostynin – tenis stołowy (IV liga mężczyzn)
  • SzUKS Gostmat 83 – szachy
  • BUKS Ósemka – brydż sportowy
  • MUKS Handball Team Skrwa Gostynin

Obiekty sportowe

edytuj

Stadion Miejski im. Janusza Kusocińskiego

edytuj
  • Hale sportowe (hala miejska, hala SP3)
  • Pływalnia miejska
  • Skatepark
  • Korty tenisowe

Miasta partnerskie

edytuj

Ludzie związani z Gostyninem‎

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Gostyninem‎.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 20 lipca 2023 [dostęp 2023-12-14].
  2. a b Adolf Pawiński, Mazowsze, Warszawa 1895, s. 37.
  3. Karol de Perthées, Mappa szczegulna woiewodztwa rawskiego, 1792.
  4. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  5. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  6. Grzegorz Błaszczyk, Dzieje stosunków polsko-litewskich od czasów najdawniejszych po współczesność, tom I, Poznań 1998, s. 77.
  7. Mariusz Jaskulski, Historia szpitala - Wojewódzki Samodzielny Zespół Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej im. Profesora Eugeniusza Wilczkowskiego w Gostyninie, 21 czerwca 2011.
  8. Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 245. ISBN 978-83-7510-714-2.
  9. Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński „Mazowsze, mały przewodnik” Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 121–122.
  10. GUS, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym. Stan w dniu 30 czerwca [online], stat.gov.pl [dostęp 2024-03-26] (pol.).
  11. Barbara Konarska-Pabiniak: Dzieje Gostynina od XI do XXI wieku. Gostynin: 2010, s. 535–536. ISBN 978-83-905586-7-7.
  12. Wyniki badań bieżących – Baza Demografia 31.12.2019 – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-09-14].
  13. GUS, Ludność. Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2022 r. Stan w dniu 30 czerwca 2022 [online], stat.gov.pl [dostęp 2024-03-26] (pol.).
  14. Gostynin (mazowieckie) » mapy, nieruchomości, GUS, noclegi, szkoły, regon, atrakcje, kody pocztowe, wypadki drogowe, bezrobocie, wynagrodzenie, zarobki, tabele, edukacja, demografia [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-11-09] (pol.).
  15. Statystyczne Vademecum Samorządowca [online], Urząd statystyczny w warszawie.
  16. Burmistrz Miasta Gostynina | Gmina Miasta Gostynina - oficjalna strona [online], www.gostynin.pl [dostęp 2024-05-11].
  17. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-11-11] (pol.).
  18. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-11-11] (pol.).
  19. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  20. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 2023 r. [online], wybory.gov.pl [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  21. O Ośrodku [online], KOZZD Gostynin [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  22. Oferta inwestycyjna gminy miasta gostynina [online].
  23. Nowy rozkład jazdy PKP. 2012-03-02. [dostęp 2012-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)]. (pol.).
  24. TLK Chemik wjechał do Gostynina [video] [online], gostynin24.pl [dostęp 2021-02-04] (pol.).
  25. Autostrada koło Gostynina. „Głos Gostyniński”. nr 1 (1), s. 2, wrzesień 2010. Gostynin: Gostynińska Wspólnota Samorządowa. ISSN 2082-2359. (pol.). 
  26. A1 otwarta. Szybko i komfortowo z Łodzi na Kujawy.. [w:] 2012-11-13 [on-line]. gddkia.gov.pl. [dostęp 2013-09-11]. (pol.).
  27. Otwarcie obwodnicy Gostynina. 2010-02-11. [dostęp 2012-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-21)]. (pol.).
  28. Mała Obwodnica Gostynina już otwarta. 2012-02-28. [dostęp 2012-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-25)]. (pol.).
  29. Za rok pojedziemy obwodnicą. „Głos Gostyniński”. nr 2 (2), s. 4, październik 2010. Gostynin: Gostynińska Wspólnota Samorządowa. ISSN 2082-2359. (pol.). 
  30. a b Międzynarodowy Szlak Rowerowy EuroVelo R-2. pojezierzegostyninskie.pl. [dostęp 2012-08-28]. (pol.).
  31. Barbara Konarska-Pabiniak, Dzieje Gostynina od XI do XXI wieku, Gostynin 2010, s. 373, ISBN 978-83-905586-7-7.
  32. Duszpasterze [online], parafiaswmarcina.pl [dostęp 2013-09-17].
  33. Barbara Konarska-Pabiniak, Dzieje Gostynina od XI do XXI wieku, Gostynin 2010, s. 779–782, ISBN 978-83-905586-7-7.
  34. Ogłoszenia, „Nasza Służba Królestwa”, grudzień 2014, s. 8.
  35. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-08].
  36. Barbara Konarska-Pabiniak, Dzieje Gostynina od XI do XXI wieku, Gostynin 2010, s. 782–783, ISBN 978-83-905586-7-7.
  37. W Gostyninie powstaje „Sala Królestwa Świadków Jehowy” [online], 2 kwietnia 2014.
  38. Świadkowie Jehowy w Gostyninie wznawiają publiczną działalność [online], 23 lipca 2022.
  39. Barbara Konarska-Pabiniak, Dzieje Gostynina od XI do XXI wieku, Gostynin 2010, s. 783, ISBN 978-83-905586-7-7.
  40. Zbór w Gostyninie [online], kbwch.pl [dostęp 2013-09-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-17].
  41. Skarb - Mazur Gostynin [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-02-17].
  42. Gmina Miasta Gostynina – oficjalna strona | Współpraca. gostynin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-02)]..

Linki zewnętrzne

edytuj