[go: up one dir, main page]

Gagat

odmiana węgla brunatnego

Gagat (ang. jet, dżet) – bitumiczna odmiana węgla brunatnego o zbitej, jednorodnej budowie.

Gagat

Nazwa pochodzi od rzymskiej nazwy miasta i rzeki Gagas w starożytnej Licji (Likii) w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja), gdzie po raz pierwszy znaleziono gagat (gr. lithos gagates = kamień z Gagas).

Właściwości

edytuj

Jest substancją miękką, strugalną, kruchą, nieprzezroczystą o głębokiej czarnej barwie, lekką. Czasami wykazuje wyraźną podzielność, zgodną z pierwotną orientacja słojów drewna. Gagat jest łatwopalny, przy spalaniu wydziela charakterystyczny zapach. Podobnie jak bursztyn wykazuje właściwości elektrostatyczne, dlatego często nazywa się go „czarnym bursztynem”.

Występowanie

edytuj

Gagat powstał z uwęglenia drzew z rodziny araukarii, które powszechnie rosły w Europie przed 180 milionami lat (w jurze). Powstał w środowisku wodnym, bez dostępu tlenu. Ostatecznie ukształtował się pod ciśnieniem warstw skalnych. W postaci niewielkich węglistych wkładek występuje w skałach osadowych.

Miejsca występowania: Występuje w Wielkiej Brytaniihrabstwo Yorkshire, okolice Whitby, USAWayne w Utah, FrancjiSainte- Colombesur- l’Hers w Aude, Niemczech. Także w Kanadzie, Turcji, Indiach, Chinach, Portugalii oraz Gruzji w regionie Tkibuli.

W Polsce (rezerwat przyrody Gagaty Sołtykowskie), spotykany w osadach jurajskich k. Odrowąża i w rejonie świętokrzyskim między Ostrowcem Świętokrzyskim a Skarżyskiem-Kamienną.

Zastosowanie

edytuj
 
Gagatowa biżuteria żałobna

Ma znaczenie kolekcjonerskie, od dawna stosowany do wyrobu biżuterii żałobnej. Ozdoby takie często nazywa się dżetami (jetangielska nazwa gagatu). Daje się łatwo polerować, obrabiany jest ręcznie.

W farmacji do początku XIX w. wykorzystywany okazjonalnie jako źródło smoły wchodzącej w skład balsamów przeciw histerii[1]. Łacińska nazwa recepturowa: gagates.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Geiger P. L., Mohr C. F. 1835: Pharmacopoea universalis. Simplicia cruda et praeparata mercabilia. Chr. Fr. Winter, Heidelbergae.

Bibliografia

edytuj
  • Podręczny leksykon przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne
  • Atlas mineralogii
  • Leksykon przyrodniczy. Minerały
  • R. Hochleitner Minerały i kryształy
  • W. Heflik, L. Natkaniec–Nowak Minerały Polski