Dystych
jednostka wierszowa zawierająca dwa wersy
Dystych (gr. dístichon), także dwuwiersz – strofa dwuwersowa, o rymach parzystych (aa bb). Najmniejsza istniejąca strofa poetycka. Oba wersy dystychu charakteryzują się zazwyczaj znacznym podobieństwem pod względem składni i treści.
W literaturze polskiej dwuwiersz jest rzadko spotykany jako element utworu stroficznego; częściej pojawia się w formach samodzielnych, zwłaszcza we fraszkach i epigramatach.
Wiele dystychów zawierają Zdania i uwagi Adama Mickiewicza. Za pomocą dwuwierszy Bolesław Leśmian[1] zapisywał swoje ballady:
- To nie konie tak cwałują i uszami strzygą,
- Jeno tańczą dwaj opoje - Świdryga z Midrygą.
- A nie stęka tak stodoła pod cepów bijakiem,
- Jak ta łąka, źgana stopą srożej, niż kułakiem!
- Bolesław Leśmian, Świdryga i Midryga[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 291. ISBN 83-85220-79-8.
- ↑ Kazimierz Wyka, Bolesław Leśmian. Dwa utwory, [w:] Liryka polska. Interpretacje, red. Jan Prokop i Janusz Sławiński, Słowo/Obraz Terytoria, Gdańsk 2001.