Cesare Salvi
Cesare Salvi (ur. 9 czerwca 1948 w Lecce[1]) – włoski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta, od 1999 do 2001 minister pracy i ochrony socjalnej.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 czerwca 1948 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik, nauczyciel akademicki |
Życiorys
edytujZ wykształcenia prawnik, praktykował jako adwokat. Został także nauczycielem akademickim, prowadząc wykłady z zakresu prawa cywilnego[1][2].
Był działaczem Włoskiej Partii Komunistycznej, na początku lat 90. wchodził w skład jej sekretariatu krajowego. W 1991 poparł Achille Occhetto i brał udział w powołaniu postkomunistycznej Demokratycznej Partii Lewicy[2], z którą później współtworzył Demokratów Lewicy. W 1992 po raz pierwszy został wybrany w skład Senatu. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1994, 1996, 2001 i 2006, zasiadając w wyższej izbie włoskiego parlamentu do 2008[1]. W latach 1994–1999 przewodniczył senackiej frakcji swojego ugrupowania[2].
Od czerwca 1999 do czerwca 2001 sprawował urząd ministra pracy i ochrony socjalnej w rządach, którymi kierowali Massimo D’Alema i Giuliano Amato[3][4][5].
W 2007 nie poparł powstania Partii Demokratycznej, dołączając do rozłamowej Demokratycznej Lewicy[1]. Po odejściu z parlamentu brał udział w różnych inicjatywach lewicowych wraz ze swoim ruchem politycznym Socialismo 2000. Powrócił także do pracy naukowej jako profesor Uniwersytetu w Perugii[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Cesare Salvi na stronie Senatu XV kadencji. [dostęp 2016-11-12]. (wł.).
- ↑ a b c Cesare Salvi. governo.it. [dostęp 2016-11-12]. (wł.).
- ↑ Skład pierwszego rządu Massima D’Alemy na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2016-11-12]. (wł.).
- ↑ Skład drugiego rządu Massima D’Alemy na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2016-11-12]. (wł.).
- ↑ Skład drugiego rządu Giuliana Amato na stronie Rządu Republiki Włoskiej. [dostęp 2016-11-12]. (wł.).
- ↑ Incontro pubblico per spiegare le ragioni del NO alla Riforma Costituzionale„Incontro pubblico per spiegare le ragioni del NO alla Riforma Costituzionale. parmatoday.it, 21 marca 2016. [dostęp 2016-11-12]. (ang.).