Abaton

Abaton (z gr. a- 'nie', bainein 'iść') – termin architektoniczny o kilku znaczeniach:

w Starożytnej Grecji sypialnia dla pacjentów oczekujących cudownego uzdrowienia podczas snu. Zwykle budowany jako długa stoa (np. abaton Epidauros ma 70 m);
święte miejsce, zazwyczaj okręg sakralny, podziemne pomieszczenie przy świątyni greckiej, lub święty gaj do którego dostęp mieli wyłącznie kapłani a czasami wierni, którzy poddali się oczyszczeniu rytualnemu^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 7. ISBN 978-83-213-4726-4.

Bibliografia

Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-12365-9.

[1] Sztuka świata. Słownik terminów A-K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 7. ISBN 978-83-213-4726-4.

[1]