prodig

Occitan Etimologia

Del latin prodigus.

Prononciacion

/pɾuˈðik/, /pɾuˈðik/, provençau /pʀuˈdik/, /pʀuˈdik/ França (Bearn) : escotar « prodig »

Sillabas

pro|dig

Adjectiu

Declinason
	Singular	Plural
Masculin	prodig	prodigs
	[pɾuˈðik]	[pɾuˈðiks]
Femenin	prodiga	prodigas
	[pɾuˈðiɣo̞]	[pɾuˈðiɣo̞s]

prodig

1. Despensièr, que degalha sens comptar.
2. Generós, que dona sens mesura.
3. Que produch en abondància.

Derivats

• retorn del filh prodig
• prodigar
• prodigalitat
• prodigament

Traduccions

alemand: verschwenderisch (de) anglés: prodigal (en) basc: catalan: pròdig (ca)

espanhòl: pródigo (es) francés: prodigue (fr) italian: prodigo (it) portugués: pródigo (pt)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
prodig	prodigs
[pɾuˈðik]	[pɾuˈðiks]

prodig masculin, (equivalent femenin: prodiga)

1. Òme prodig