breton

Veire tanben : Breton

Occitan

Etimologia Prononciacion

[bre'tu]

França (Bearn) : escotar « breton »

Nom comun

breton masculin

1. Persona originària de Bretanha.
2. Ling Lenga cèlta de Bretanha.

Derivats

• bretonejar
• bretonisme
• bretonista

Traduccions

anglés: Breton (en) breton: Breizhad (br) [1], Breton (br) [1], brezhoneg (br) [2] catalan: bretó (ca) espanhòl: bretón (es)

esperanto: bretono (eo) [1], bretona linvo (eo) [2] francés: Breton (fr) [1], breton (fr) [2] italian: bretone (it) portugués: bretão (pt)

Adjectiu

1. Originari, -ària de Bretanha.
2. Relatiu al breton, lenga cèlta.

Traduccions

anglés: Breton (en) breton: breizhat (br) [1], breizhek (br) [1], brezhonek (br) [2] catalan: bretó (ca) espanhòl: bretón (es)

esperanto: bretona (eo) [1], bretonlingva (eo) [2] francés: breton (fr) italian: bretone (it) portugués: bretão (pt)

Francés

Prononciacion

Soïssa (Canton de Valés) : escotar « breton »

França (Vòges) : escotar « breton » França (Sant Estève) : escotar « breton »

Nom comun

breton masculin

1. breton (lenga cèlta).

Adjectiu

breton (femenin : bretonne)

1. breton.