[go: up one dir, main page]

Occitan
Etimologia

Del gallés *bucco- [1].

Prononciacion

/buk/

Bearn : escotar « boc »
 Nom comun
Declinason
Dialècte : lengadocian
Singular Plural
boc bocs
[buk] [buts]
 
Boc comun de Provença

boc masculin

  1. Cabra mascle.
Variantas dialectalas Derivats Locucions derivadas Traduccions
Referéncias
  • [1] Pierre-Yves Lambert, 1995, La langue gauloise, 2nda edicion, edicions Errance.
Anglés ancian
Etimologia

Del protogermanic *bōks.

 Nom comun

bōc femenin

  1. Libre.
Declinason
singular plural
nominatiu bōc bēċ
acusatiu bōc bēċ
genitiu bēċ, bōce bōca
datiu bēċ bōcum
Catalan
Etimologia
(nom 1) Del gallés *bucco- [1].
(nom 2) Del alemand Bock, de Einbeck («ciutat bièrra»).
Prononciacion
(nom 1) /ˈbok/
(nom 2) /ˈbɔk/
 Nom comun 1
Declinason
Singular Plural
boc bocs
[ˈbok] [ˈboks]

boc masculin

  1. Cabra mascle.
Sinonims  Nom comun 2
Declinason
Singular Plural
boc bocs
[ˈbɔk] [ˈbɔks]

boc masculin

  1. Veirat de bièrra d'un mièg litre.