bestefar

Norsk

Substantiv

bestefar m (bokmål/nynorsk), c (riksmål)

1. (familie) faren til en persons far eller mor

Etymologi

Sammensatt av beste- + far.

Uttale

IPA: [ˈbɛstəˌfaːr]; pl. (bokmål/riksmål): IPA: [ˈbɛstəˌfe:drə], (nynorsk): IPA: [ˈbɛstəˌfe:drar]

Synonymer

• langgodfar (nynorsk)

Hyponymer

• farfar
• morfar

Grammatikk

Bøyning (uregelrett substantiv hankjønn)
Entall		Flertall		‌
Ubestemt	Bestemt	Ubestemt	Bestemt
ein bestefar	bestefaren	bestefedrar	bestefedrane	(nynorsk)
en bestefar	bestefaren	bestefedre	bestefedrene	(bokmål/riksmål)
For genitiv av substantiv, se eieform.

Oversettelser

far til en persons far eller mor

afrikaans: oupa af(af), grootvader af(af) dansk: bedstefar da(da) c, bedstefader da(da) engelsk: grandfather en(en), granddad en(en), grandpa en(en) estisk: vanaisa et(et) finsk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) fi fransk: grand-père fr(fr) m islandsk: afi is(is) m {overs-mangler|it}}

nederlandsk: opa nl(nl) m, grootvader nl(nl) m portugisisk: avô pt(pt) m russisk: Legg til denne oversettelsen hvis du kan (hjelp) ru nordsamisk: áddjá se(se),ádjá se(se) spansk: abuelo es(es) svensk: morfar sv(sv) c (far til en persons mor), farfar sv(sv) c (far til en persons far) tysk: Opa de(de) m, Großvater de(de)

Referanser

• «bestefar» i nettutgaven av Bokmålsordboka / Nynorskordboka.
• «bestefar» i Det Norske Akademis ordbok (NAOB).