Animisme

Animisme (av latinsk anima, som tyder sjel) viser til ei religiøs oppfatning om at alle ting i naturen, både levande og ikkje levande har eller kan ha ei sjel. Tru på at det finst ei ånd i kvart tre eller i ein innsjø (til dømes nøkken) er døme på animisme.

Folk i sjamanroller frå ulike kulturar som kan fungera som bindeledd med åndeverda.

Omgrepet blir også brukt som eit samleomgrep for sokalla «primitive», «innfødte» eller «stamme»-religionar.^[1]

Etymologi

I Oxford English Dictionary (OED) blir opphavet til termen tilskrive Stahl som i 1720 skreiv om anima mundi, men sjølve ordet vart ikkje teke i bruk før på 1800-talet. I følgje OED i 1832.^[2]

I sosialantropologi vart termen teken i bruk av den britiske antropologen Edward Burnett Tylor som tok det i bruk i boka Primitive Culture.^[2]^[1]

Animisme er nært i slekt med panteisme.

Fotnotar

↑ ^1,0 ^1,1 Bowie, Fiona (2006), The anthropology of religion: An Introduction. 2. utgåve. Oxford: Blackwell. ISBN 978-1-4051-2105-7 eller ISBN 978-1-4051-2104-0.
↑ ^2,0 ^2,1 «animism» The Oxford English Dictionary, 2. utgåve, 1989, OED Online, Oxford University Press, 16.05.2007

[Bowie_2006-1] 1,0 ^1,1 Bowie, Fiona (2006), The anthropology of religion: An Introduction. 2. utgåve. Oxford: Blackwell. ISBN 978-1-4051-2105-7 eller ISBN 978-1-4051-2104-0.

[OED_2007-2] 2,0 ^2,1 «animism» The Oxford English Dictionary, 2. utgåve, 1989, OED Online, Oxford University Press, 16.05.2007

[1]

[2]