[go: up one dir, main page]
Naar inhoud springen

Oliver Nelson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Oliver Nelson
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam Oliver Edward Nelson
Geboren 4 juni 1932
Geboorteplaats Saint LouisBewerken op Wikidata
Overleden 27 oktober 1975
Overlijdensplaats Los AngelesBewerken op Wikidata
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) symfonische muziek, HaFaBramuziek, jazz, filmmuziek
Beroep componist, arrangeur, dirigent, bandleader en jazzsaxofonist
Instrument(en) saxofoon
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Oliver Edward Nelson (Saint Louis, 4 juni 1932 – Los Angeles, 27 oktober 1975[1][2]) was een Amerikaans componist, arrangeur, dirigent, bandleader en jazzsaxofonist.

Levensloop

[bewerken | brontekst bewerken]

Nelson groeide op in een muzikale familie. Zijn broer was ook saxofonist en speelde in de jaren veertig van de 20e eeuw samen met Cootie Williams. Ook zijn zuster speelde piano en was zangeres. Op 6-jarige leeftijd kreeg hij pianoles en toen hij elf was begon hij het saxofoon te bespelen. Vanaf 1947 was hij saxofonist in Bands in de regio van Saint Louis en vanaf 1950 werd hij tweede altsaxofonist in de "Louis Jordan Big Band", waarvoor hij ook werken arrangeerde. Hij werd ingetogen door de U.S. Marine en studeerde vervolgens aan de Washington-universiteit in Saint Louis muziektheorie en compositie. Na zijn afstuderen speelde hij in het "orkest van Erskine Hawkins" en vanaf 1959 voor een korte tijd bij Louie Bellson. Maar hij bracht ook zelf als bandleader samen met muzikanten zoals Kenny Dorham, Johnny Hammond Smith, Eric Dolphy, Roy Haynes, King Curtis en Jimmy Forrest langspeelplaten op de markt en de doorbraak kwam met het album "The Blues and the Abstract Truth" en het daarop opgenomen Stolen Moments.

In 1967 verhuisde hij naar Los Angeles en componeerde voortaan vooral voor televisie en film. Afzonderlijk trad hij vanaf 1966 met een eigen zogenoemde All Star Big Band op, zoals in 1970 tijdens het jazzfestival in Berlijn, in 1971 in Montreux en in 1975 in New York en in Los Angeles. Zelf arrangeerde hij voor vele artiesten en kunstenaars vanuit de jazz- en popmuziek. Zijn bekendste filmmuziekwerken zijn Death of a Gunfighter, Ironside (televisieserie), Night Gallery, Columbo, De Man van Zes Miljoen, The Bionic Woman en Longstreet.

Composities (Uittreksel)

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor orkest

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1956 Divertimento, voor kamerorkest
  • 1961 Dirge, voor kamerorkest
  • 1966 Patterns, voor orkest
  • 1967 The Kennedy Dream: A Musical Tribute to John Fitzgerald Kennedy
  • 1971 Impressions of Berlin, suite voor orkest
  • 1972 Concert Piece, voor altsaxofoon solo en orkest

Werken voor harmonieorkest

[bewerken | brontekst bewerken]

Werken voor bigband/jazzensemble

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1959 Booze Blues Baby
  • 1960 Alto-itis
  • 1960 Early Morning
  • 1960 Stolen Moments
  • 1961 Afro-American Sketches
  • 1962 Back Woods
  • 1962 Ballad For Benny
  • 1963 Sound Piece For Jazz Orchestra
  • 1964 Blues And The Abstract Truth
  • 1966 Cat In A Tree
  • 1966 Elegy For A Duck
  • 1966 Flute Salad
  • 1966 Fugue Tune
  • 1966 Happenings, jazz-wals
  • 1967 Jazzhattan Suite
    1. A Typical Day In New York
    2. The East Side – The West Side
    3. 125th Street and 7th Avenue
    4. Penthouse Dawn
    5. One For Duke
  • 1969 African Sunset
  • 1970 A Black Suite, voor spreker, strijkkwartet en jazzorkest
    1. The Mayor and the People Press Conference
    2. Take This Hammer
    3. Precious Lord
    4. Sit Down
    5. Mother To Son (Langston Hughes)
    6. I Too Sing America (Langston Hughes)
    7. I Dream A World (Langston Hughes)
    8. Paint It Black (Gil Scott Heron)
  • 1973 Baja Bossa
  • 1974 In A Japanese Garden

Vocale muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Kamermuziek

[bewerken | brontekst bewerken]
  • 1957 Sonate, voor altsaxofoon en piano
  • 1960 Blaaskwintet
  • 1968 Septet (The Clarinet Family)

Filmmuziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Aaron Horne, David N. Baker (Fwd.): African American composers, in: Brass music of black composers : a bibliography Westport: Greenwood Press, 1996.
  • Aaron Horne, Dominique-René de Lerma (Fwd.): String music of black composers – A bibliography, New York: Greenwood Press, 1991.
  • Wolfgang Suppan, Armin Suppan: Das Neue Lexikon des Blasmusikwesens, 4. Auflage, Freiburg-Tiengen, Blasmusikverlag Schulz GmbH, 1994, ISBN 3-923058-07-1
  • Hildred Roach: Black American music : past and present, Second edition, Malabar, Florida: Krieger Publishing Company, 1992, 3668 p.
  • Paul E. Bierley, William H. Rehrig: The heritage encyclopedia of band music : composers and their music, Westerville, Ohio: Integrity Press, 1991, ISBN 0-918048-08-7
  • E. Bacsik: A Tribute to Oliver Nelson, in: Educator, vol. 9, no. 3, 1977. pp. 42–43
  • Les Faces de Nelson: Discographie Selective du Saxophoniste et Compositeur Oliver Nelson, in: Jazz Magazine, no. 242, March 1976. p. 14
  • W.L. Fowler: Oliver Nelson : New Hope for the Abstract Truth, in: down beat, vol. 42, April 24, 1975. p. 10

Referenties

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Naar Jazz Rough Guide (1999) jaar van overleden. Soms is ook de 28 oktober vermeldt, bijvoorbeeld in Kunzler Jazzlexikon 2002
  2. ↑ Artikel in het dagblad "New York Times" op 30 oktober 1975 over de dood van Oliver Nelson op 27 oktober 1975
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oliver_Nelson&oldid=59649265"