huppelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  huppelen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• hup·pe·len

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘zich springend voortbewegen’ voor het eerst aangetroffen in 1477
• frequentatief gevormd uit huppen met het achtervoegsel -el

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
huppelen	huppelde	gehuppeld
zwak -d	volledig

Werkwoord

huppelen

1. inergatief zich met kleine sprongetjes voortbewegen

   • Er werd gehuppeld en trouwtjegesprongen op het schoolplein. 

2. ergatief zich met kleine sprongetjes ergens naartoe bewegen

   • Vrolijk fluitend huppelde zijn dochtertje naar de deur. 
   • Maar nu eerst: de polka! Voor een grandioze afsluiting van het uur mochten de kinderen in paren van twee naar de overkant van de zaal huppelen onder begeleiding van een vrolijke dans.  

Hyponiemen

• aanhuppelen, doorhuppelen, inhuppelen, ophuppelen, rondhuppelen, weghuppelen

Afgeleide begrippen

• gehuppel, huppelkut, huppelolie, huppelpasje, huppeltrut, huppelwater

Vertalingen

    1.   

Duits: hüpfen (de) Engels: hop (en), skip (en)

Frans: sautiller (fr)

Gangbaarheid

• Het woord huppelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "huppelen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.