Edited Books by Ebru Aykut
Can Yayınları, 2019
Tarihçilerden Başka Bir Hikâye, aynı kuşaktan 14 genç tarihçinin arşiv belgesi, gazete kupürü, gü... more Tarihçilerden Başka Bir Hikâye, aynı kuşaktan 14 genç tarihçinin arşiv belgesi, gazete kupürü, günlük, mektup gibi tarihsel bir malzemeden ya da metinden yola çıkarak kurguladığı öykülerden oluşuyor. 19. yüzyılın ikinci yarısında Osmanlı ve 20. yüzyılın ilk yarısında Cumhuriyet toplumunun sıradan insanlarını, yaşamlarını ve olaylarını merkeze alan öykülerin bir araya getirildiği kitap, tarih ile edebiyat ilişkisini yeniden sorgularken bu ilişkinin hem tarihyazımı hem de edebiyat açısından ilginç örneklerini sunuyor.
Sunuş: Oktay Özel
Yazarlar: Ali Sipahi, Fatih Artvinli, Nurçin İleri, Özge Ertem, Özgül Özdemir, Müge Özbek, Çiğdem Oğuz, Ebru Aykut, Erkan Oruçoğlu, Gamze İlaslan, Barış Zeren, Gülhan Balsoy, Tülin Ural, Ufuk Adak
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Book Chapters by Ebru Aykut
Modern Türkiye'de Siyasî Düşünce Tarihi, Cilt 10, Feminizm (ed.) F. Saygılıgil ve N. Berber, 2020
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Günebakan Düşlerimiz: Kamusallık, Gündelik Hayat ve Tecrübe Üzerine Yazılar (ed.) T. Ural ve Bahadır Vural, 2021
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Michel Foucault'nun sunuşuyla: Herculine Barbin, Namıdiğer Alexina B. , 2019
Bookmarks Related papers MentionsView impact
İsyankâr Neşe: Sevgi Soysal Kitabı (eds.) Seval Şahin ve İpek Şahbenderoğlu
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Edebiyatın İzinde Polisiye Edebiyat (eds.) Seval Şahin, Banu Öztürk ve Didem Ardalı Büyükarman, Bağlam Yayınları, İstanbul., 2013
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Biyoetik Araştırmaları, İstanbul: Türkiye Biyoetik Derneği Yayını, No: XVI., 2012
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Globalizing Lynching History: Vigilantism and Extralegal Punishment from an International Perspective (eds.) Manfred Berg and Simon Wendt, Palgrave MacMillan., 2011
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Hacıyatmazı Devirmek: Neoliberal Pratiklere Karşı Kolektivite, 2010
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Terör, Şiddet ve Toplum (ed.) Firdevs Gümüşoğlu, Bağlam Yayınları, İstanbul., 2006
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Articles by Ebru Aykut
European Journal of Turkish Studies, 2021
l
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Osmanlı Bilimi Araştırmaları / Studies in Ottoman Science, 2022
The Imperial School of Medicine was one of the foremost educational
institutions of the Ottoman E... more The Imperial School of Medicine was one of the foremost educational
institutions of the Ottoman Empire. From 1838 onward, the Austrian
physicians invited from Vienna played a significant part in reorganizing the
school’s curriculum and public health services. Among these physicians were Karl Ambros Bernard, Sigmund Spitzer, Joseph Wartbichler, and Lorenz Rigler. Their biographies and contributions to Ottoman medical education have received relatively large attention, whereas
the final representative of the Viennese physicians at the Imperial School of Medicine, Graziadio Friedrich Vallon (1819–1859), has remained a neglected figure in the literature. This article seeks to shed light on Vallon’s life and career by using medical periodicals available in the digitized archives of the Austrian National Library, the Bavarian State Library, and a dossier from the Ottoman archives. The dossier includes an inventory listing Vallon’s books from his personal library, thereby showing that the library of the Imperial School of Medicine purchased the books after his death. Thanks to this inventory, we have the opportunity to take a closer look at the private library of a 19th century physician and explore, in
some measure, the book collection the school’s library owned after 1859.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Toplumsal Tarih, 2019
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Kebikeç, 2018
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
On August 23, 1908, just one month after the restoration of the constitutional regime, İstanbul f... more On August 23, 1908, just one month after the restoration of the constitutional regime, İstanbul fell victim to conflagration that had erupted in Çırçır (Fatih) and burnt many neighbourhoods to the ground. There followed many small fires which sparked panic and anxiety among the populace as they were thought to have been intentionally set by arsonists. The arson panic occasioned contention over the meaning of the fires. It led to the spread of rumors that both the Çırçır fire and arson attacks had been organized and conceived by disgraced spies of the Palace in order to bring back the old regime –despotism (istibdat). Contrary to what people thought and believed regarding the perpetrators and their alleged intentions, the Ottoman press and the new provisional government did not incriminate the spies, but instead, attributed the arsons to ex-convicts who had been released from prisons following the proclamation of general amnesty at the end of July and “vagrants” who had come to İstanbul from Anatolia after the revolution.
In this article, I analyse these rumors by situating them in the post-revolutionary and the post-disaster context of İstanbul so as to shed some light on this extraordinary episode in the late Ottoman history. My purpose is not to prove or disprove the validity of rumors, but rather to examine why such rumors erupted at this specific moment, how various actors (people, press and government) perceived and interpreted the arsons, and how this perception had an impact on mass behavior as well as on the political agenda of the post-revolutionary government. The rumors of arson circulating in İstanbul started a public discussion about the inefficacy of the police to fight crime and led people to take security matters into their own hands. Growing concerns over security of life and property and the discourse on “dangerous classes” legitimized authoritarian responses under the pretext of appeasing public disquiet and restoring public order in the capital city and ultimately, provided the government with a rationale to redefine the limits of liberties in the age of liberty.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Duvar, no. 23, Kasım-Aralık 2015, ss. 45-48.
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Bookmarks Related papers MentionsView impact
Uploads
Edited Books by Ebru Aykut
Sunuş: Oktay Özel
Yazarlar: Ali Sipahi, Fatih Artvinli, Nurçin İleri, Özge Ertem, Özgül Özdemir, Müge Özbek, Çiğdem Oğuz, Ebru Aykut, Erkan Oruçoğlu, Gamze İlaslan, Barış Zeren, Gülhan Balsoy, Tülin Ural, Ufuk Adak
Book Chapters by Ebru Aykut
Articles by Ebru Aykut
institutions of the Ottoman Empire. From 1838 onward, the Austrian
physicians invited from Vienna played a significant part in reorganizing the
school’s curriculum and public health services. Among these physicians were Karl Ambros Bernard, Sigmund Spitzer, Joseph Wartbichler, and Lorenz Rigler. Their biographies and contributions to Ottoman medical education have received relatively large attention, whereas
the final representative of the Viennese physicians at the Imperial School of Medicine, Graziadio Friedrich Vallon (1819–1859), has remained a neglected figure in the literature. This article seeks to shed light on Vallon’s life and career by using medical periodicals available in the digitized archives of the Austrian National Library, the Bavarian State Library, and a dossier from the Ottoman archives. The dossier includes an inventory listing Vallon’s books from his personal library, thereby showing that the library of the Imperial School of Medicine purchased the books after his death. Thanks to this inventory, we have the opportunity to take a closer look at the private library of a 19th century physician and explore, in
some measure, the book collection the school’s library owned after 1859.
In this article, I analyse these rumors by situating them in the post-revolutionary and the post-disaster context of İstanbul so as to shed some light on this extraordinary episode in the late Ottoman history. My purpose is not to prove or disprove the validity of rumors, but rather to examine why such rumors erupted at this specific moment, how various actors (people, press and government) perceived and interpreted the arsons, and how this perception had an impact on mass behavior as well as on the political agenda of the post-revolutionary government. The rumors of arson circulating in İstanbul started a public discussion about the inefficacy of the police to fight crime and led people to take security matters into their own hands. Growing concerns over security of life and property and the discourse on “dangerous classes” legitimized authoritarian responses under the pretext of appeasing public disquiet and restoring public order in the capital city and ultimately, provided the government with a rationale to redefine the limits of liberties in the age of liberty.
Sunuş: Oktay Özel
Yazarlar: Ali Sipahi, Fatih Artvinli, Nurçin İleri, Özge Ertem, Özgül Özdemir, Müge Özbek, Çiğdem Oğuz, Ebru Aykut, Erkan Oruçoğlu, Gamze İlaslan, Barış Zeren, Gülhan Balsoy, Tülin Ural, Ufuk Adak
institutions of the Ottoman Empire. From 1838 onward, the Austrian
physicians invited from Vienna played a significant part in reorganizing the
school’s curriculum and public health services. Among these physicians were Karl Ambros Bernard, Sigmund Spitzer, Joseph Wartbichler, and Lorenz Rigler. Their biographies and contributions to Ottoman medical education have received relatively large attention, whereas
the final representative of the Viennese physicians at the Imperial School of Medicine, Graziadio Friedrich Vallon (1819–1859), has remained a neglected figure in the literature. This article seeks to shed light on Vallon’s life and career by using medical periodicals available in the digitized archives of the Austrian National Library, the Bavarian State Library, and a dossier from the Ottoman archives. The dossier includes an inventory listing Vallon’s books from his personal library, thereby showing that the library of the Imperial School of Medicine purchased the books after his death. Thanks to this inventory, we have the opportunity to take a closer look at the private library of a 19th century physician and explore, in
some measure, the book collection the school’s library owned after 1859.
In this article, I analyse these rumors by situating them in the post-revolutionary and the post-disaster context of İstanbul so as to shed some light on this extraordinary episode in the late Ottoman history. My purpose is not to prove or disprove the validity of rumors, but rather to examine why such rumors erupted at this specific moment, how various actors (people, press and government) perceived and interpreted the arsons, and how this perception had an impact on mass behavior as well as on the political agenda of the post-revolutionary government. The rumors of arson circulating in İstanbul started a public discussion about the inefficacy of the police to fight crime and led people to take security matters into their own hands. Growing concerns over security of life and property and the discourse on “dangerous classes” legitimized authoritarian responses under the pretext of appeasing public disquiet and restoring public order in the capital city and ultimately, provided the government with a rationale to redefine the limits of liberties in the age of liberty.
- See more at: http://www.ottomanhistorypodcast.com/2014/07/poison-murder-women-ottoman-empire.html#sthash.ww6bzTMU.dpuf