körk

körk [1]

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

körk m /kœ́r̥k/

1. e zaach, doorlaotendj matterjaal gemaak vanne sjaal vanne körkeik, ónger anger gebroek veur flessestöp van te make
2. e stök körk ([1]) veur get te laote drieven op 't water
3. (synoniem) (euverdrechtelik) anger waord veur flessestop

Aafbraeking

• körk

Variaasje

• ↓kurk

Aafleijinge

• körkechtig
• körkboum, körkdruueg, körkedruueg, körkeik

Verwantje wäörd

• stop

Vermeljing

• Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 205.

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	körk		körke	körken
	IPA	/kœ́r̥k/	/kœ́rg/	/kœ́r̥kə/	/kœ́r̥kən/
dim.	sjrif	körkske	körksken	körkskes
	IPA	/kœ́r̥kskʲe/	/kœ́r̥kskʲen/	/kœ́r̥kskʲes/	/kœ́r̥kskʲez/
dat.	sjrif	körk		körke	körken
	IPA	/kœ́r̥k/	/kœ́rg/	/kœ́r̥kə/	/kœ́r̥kən/

In anger spraoke

[1]

• Frans: liège m
• Ingels: cork^(en:)
• Nederlandjs: kurk ó
• Pruus: Kork m
• Spaans: corcho m
• Zweeds: kork g