almus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈalmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: al·mus — morphologica: alm-us

Notatio

← Latine: alō (alere)

Nomen adiectivum

alm|us, -a, -um

1. Qui alit. Significans id, quod vitam vel nutrimentum quoquo modo praebet aut tuetur.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	almus	alma	almum	nom.	almī	almae	alma
gen.	almī	almae	almī	gen.	almōrum	almārum	almōrum
dat.	almō	almae	almō	dat.	almīs	almīs	almīs
acc.	almum	almam	almum	acc.	almōs	almās	alma
abl.	almō	almā	almō	abl.	almīs	almīs	almīs
voc.	alme	alma	almum	voc.	almī	almae	alma

Dictiones collatae

Synonyma

1. beneficus

Dictiones derivatae

• almitās; almitiēs

Composita

• almificus
• almifluus

Collocationes

• alma mater

Translationes

Qui alit	dilatare ▼

Qui alit	collabi ▲

Anglice: nourishing (en), cherishing (en) Francogallice: nourricier (fr) Germanice: nährend (de), fruchtbar (de), lieb (de), gütig (de), erquickend (de) Italice: almo (it), nutriente (it), benefico (it)

Loci

T. Lucretius Carus –95…–55

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• praeterea lumen per cornum transit, at imber

respuitur. quare, nisi luminis illa minora

corpora sunt quam de quibus est liquor almus aquarum? —De rerum natura Lucretii

class.  (ca. 2-8 p.C.n.)

• Quid? non in species succedere quattuor annum

adspicis, aetatis peragentem imitamina nostrae?

nam tener et lactens puerique simillimus aevo

vere novo est: tunc herba recens et roboris expers

turget et insolida est et spe delectat agrestes;

omnia tunc florent, florumque coloribus almus

ludit ager, neque adhuc virtus in frondibus ulla est. —Metamorphoses Ovidii Nasonis

Fontes