abloco

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /abˈlokoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·lo·cō — morphologica: ab-loc-o

Notatio

← Latine: ab + locō

Verbum transitivum

abloc|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. √ (Domum, agrum) alteri locare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
abloc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ablocō	ablocem		ablocābam	ablocārem	ablocābō
II. sing.	ablocās	ablocēs	ablocā!	ablocābās	ablocārēs	ablocābis	ablocātō!
III. sing.	ablocat	ablocet		ablocābat	ablocāret	ablocābit	ablocātō!
I. plur.	ablocāmus	ablocēmus		ablocābāmus	ablocārēmus	ablocābimus
II. plur.	ablocātis	ablocētis	ablocāte!	ablocābātis	ablocārētis	ablocābitis	ablocātōte!
III. plur.	ablocant	ablocent		ablocābant	ablocārent	ablocābunt	ablocantō!
Thema	Vox passiva
abloc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	ablocor	ablocer		ablocābar	ablocārer	ablocābor
II. sing.	ablocāris	ablocēris	ablocāre!	ablocābāris	ablocārēris	ablocāberis	ablocātor!
III. sing.	ablocātur	ablocētur		ablocābātur	ablocārētur	ablocābitur	ablocātor!
I. plur.	ablocāmur	ablocēmur		ablocābāmur	ablocārēmur	ablocābimur
II. plur.	ablocāminī	ablocēminī	ablocāminī!	ablocābāminī	ablocārēminī	ablocābiminī	—
III. plur.	ablocantur	ablocentur		ablocābantur	ablocārentur	ablocābuntur	ablocantor!

Thema	Vox activa
ablocāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	ablocāvī	ablocāverim	ablocāveram	ablocāvissem	ablocāverō
II. sing.	ablocāvistī	ablocāveris	ablocāverās	ablocāvissēs	ablocāveris
III. sing.	ablocāvit	ablocāverit	ablocāverat	ablocāvisset	ablocāverit
I. plur.	ablocāvimus	ablocāverimus	ablocāverāmus	ablocāvissēmus	ablocāverimus
II. plur.	ablocāvistis	ablocāveritis	ablocāverātis	ablocāvissētis	ablocāveritis
III. plur.	ablocāvērunt	ablocāverint	ablocāverant	ablocāvissent	ablocāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	ablocāre	ablocāvisse	ablocātūrum, -am, -um esse	ablocāns		ablocātūrus, -a, -um­
Vox passiva	ablocārī	ablocātum, -am, -um esse	ablocātum īrī		ablocātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
ablocandī		ablocandus, -a, -um			ablocātum	ablocātū

Dictiones collatae

• locō, locāre

Composita

• ēlocō, ēlocāre
• collocō, collocāre
• praelocō, praelocāre
• recollocō, recollocāre
• relocō, relocāre

Translationes

Alteri locare

• Anglice: let (en), let out (en) for hire

• Germanice: vermieten (de), verpachten (de)

Loci

• Tanta egestate rei familiaris, ut uxore, et liberis, quos Romae relinquebat, meritorio caenaculo abditis, domum in reliquam partem anni ablocaret. (Sueton. Vitell. 7. 2.)

Fontes