frango

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈfrangoː/, [ˈfraŋɡoː]

(classice)

Syllabificatio phonetica: fran·gō — morphologica: frang-o

Verbum transitivum

frang|ō, -ere, frēgī, frāctum

1. In duas vel plures partes uno ictu disrumpere.
2. In minutissimas partes redigere vel quomodocumque dividere.
3. (Translate) multa cum vi domare.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
frang-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	frangō	frangam		frangēbam	frangerem	frangam
II. sing.	frangis	frangās	frange!	frangēbās	frangerēs	frangēs	frangitō!
III. sing.	frangit	frangat		frangēbat	frangeret	franget	frangitō!
I. plur.	frangimus	frangāmus		frangēbāmus	frangerēmus	frangēmus
II. plur.	frangitis	frangātis	frangite!	frangēbātis	frangerētis	frangētis	frangitōte!
III. plur.	frangunt	frangant		frangēbant	frangerent	frangent	franguntō!
Thema	Vox passiva
frang-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	frangor	frangar		frangēbar	frangerer	frangar
II. sing.	frangeris	frangāris	frangere!	frangēbāris	frangerēris	frangēris	frangitor!
III. sing.	frangitur	frangātur		frangēbātur	frangerētur	frangētur	frangitor!
I. plur.	frangimur	frangāmur		frangēbāmur	frangerēmur	frangēmur
II. plur.	frangiminī	frangāminī	frangiminī!	frangēbāminī	frangerēminī	frangēminī	—
III. plur.	franguntur	frangantur		frangēbantur	frangerentur	frangentur	franguntor!

Thema	Vox activa
frēg-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	frēgī	frēgerim	frēgeram	frēgissem	frēgerō
II. sing.	frēgistī	frēgeris	frēgerās	frēgissēs	frēgeris
III. sing.	frēgit	frēgerit	frēgerat	frēgisset	frēgerit
I. plur.	frēgimus	frēgerimus	frēgerāmus	frēgissēmus	frēgerimus
II. plur.	frēgistis	frēgeritis	frēgerātis	frēgissētis	frēgeritis
III. plur.	frēgērunt	frēgerint	frēgerant	frēgissent	frēgerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	frangere	frēgisse	frāctūrum, -am, -um esse	frangēns		frāctūrus, -a, -um­
Vox passiva	frangī	frāctum, -am, -um esse	frāctum īrī		frāctus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
frangendī		frangendus, -a, -um			frāctum	frāctū

Dictiones collatae

Synonyma

1. rumpō, rumpere; disrumpō, disrumpere
2. comminuō, comminuere
3. infringō, infringere

Dictiones derivatae

• frāctāria
• frāctiō
• frāctor
• frāctūra
• frāctus, frāctē
• frāctus, frāctūs
• fragilis, fragiliter
• fragilitās
• fragium
• frāgmen
• frāgmentum
• fragor
• fragōsus, fragōsē

Composita

• affrangō, affrangere; affringō, affringere
• cōnfrangō, cōnfrangere; cōnfringō, cōnfringere
• dēfrangō, dēfrangere
• diffringō, diffringere
• effringō, effringere
• īnfringō, īnfringere
• interfringō, interfringere
• offringō, offringere
• perfringō, perfringere
• praefringō, praefringere
• prōfringō, prōfringere
• refringō, refringere
• suffringō, suffringere

Translationes

In duas vel plures partes uno ictu disrumpere	dilatare ▼

In duas vel plures partes uno ictu disrumpere	collabi ▲

Anglice: break (en) Germanice: brechen (de), zerbrechen (de)

In minutissimas partes redigere vel quomodocumque dividere	dilatare ▼

In minutissimas partes redigere vel quomodocumque dividere	collabi ▲

Anglice: shatter (en) Germanice: zerschlagen (de), zerschmettern (de), zertrümmern (de)

Multa cum vi domare	dilatare ▼

Multa cum vi domare	collabi ▲

Anglice: vanquish (en) Germanice: brechen (de), bändigen (de), bezwingen (de)

Discretiva

frango dictio est in variis linguis:

Lusitane: frango

Formae affines

Fontes