im

Kurmancî

Formeke lêkerê

im

2. Forma dema niho ji lêkera bûn bo kesê yekem yê yekjimar dema peyva berî wê bi konsonantekê bi dawî bêt.

   Ez kurd im.

   Ez ne tirk im.

Herwiha

• (biştî bêdengekê) me, mim (devokî)

Bide ber

(formên lêkera bûn):

• (piştî dengdarekê): im, î, e, in, în (devok)
• (biştî bêdengekê): me, yî, ye, ne

Binêre herwiha

• -im, -m

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *h₁ésmi (ji *h₁es-), proto-îranî *-em.

Hevreha -im û -m yên kurmancî, farisî -em, soranî -(i)m, ermenî եմ (em), slaviya kevn єсмь (esmĭ), latînî sum, yûnaniya kevn εἰμί (êmî), îngilîzî am, lîtwanî esmu... Herwiha î, e û in jî ji heman rehê *h₁es- yê proto-hindûewropî ne.

Werger

• Îngilîzî: ^?um → en, ^?am → en

Hoker

im

1. belê, erê, e, rast e, dirist e, wa ye

Cînav

im

1. (ez û yên li gel min) Binere: em

Degenanî

Navdêr

im

1. av

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên av/Werger hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Îrlendî

Bilêvkirin

• Deng (Keyaniya Yekbûyî (Îrland))^ⓘ

Navdêr

im nêr

1. nîvişk

Çavkanî

Ev peyv ji wergerên nîvişk hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

Tirkî

Navdêr

im

1. hêma, nîşan
2. şan, elamet