kût

Kurmancî

Rengdêr

kût

1. kulek, seqet, kotrom, qorim, qop, qot,
   kesa/ê ku dest yan lingên wî baş naxebitin

Herwiha

• kûd

Jê

• kût bûn
• kût kirin

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Almanî: gelähmt → de, Lähmung → de m, verkrüppelt → de, ^?bettlägerig → de
• Erebî: ضبة رأسية‎ → ar (ďeba resiya)
• Îngilîzî: bedridden → en
• Tirkî: topal → tr, felçli → tr, inme → tr, kötürüm → tr, sakat → tr, felç → tr, sökel → tr, ^?nüzullü → tr

Navdêr 1

kût zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. Bi sêrî lêdan

   Min kûtek li ser wî xist pêra gêj bû û ket xwarê.

Navdêr 2

kût zayend pêwîst e (z=m: mê, z=n: nêr, z=mn: mê û nêr, z=nt: nêtar)

1. (Ûrmiye) Nanê kû bi danana hevîr nav polan de tê patin û piranî bu xwarina seyan bûye.