común

Galego

• Etimoloxía: do latín commūnis.

Adxectivo

común (sg: común; pl: comúns)

1. Que se aplica ou se refire a todas ou á maioría das persoas ou cousas, ou que é posuído por elas.
   • Exemplo: A humanidade ten certas características comúns
     
     .
2. Que se dá de modo xeral, que sucede case sempre.
   • Exemplo: É moi común entre a xente desa aldea que teña polo menos unha vaca
     
     .
3. Que non é especial ou distinguido.
   • Exemplo: Lugar común. Xente común
     
     .
4. Que unha cousa, non sendo privada de ninguén, é compartida ou aproveitada por varias persoas á vez ou por unha comunidade.
   • Exemplo: Despois do incendio, os veciños plantaron carballos no monte común. Pastos comúns.
     
     
5. Que é corrente e admitido por todos ou pola maior parte.
   • Exemplo: Opinión común
     
     .
6. Que é ordinario, frecuente e moi sabido.
   • Exemplo: É moi común almorzar antes de ir ao traballo.
     
     

Substantivo masculino

1. Comunidade, xeneralidade de persoas.
   • Exemplo: O lume asolou o común.
     
     

Termos relacionados

ano común, bens comúns, bens de aproveitamiento común, Cámara dos Comúns, común de tres, común denominador, común divisor, condominio en man común, en común, delito común, dereito común, era común, fosa común, lugar común, macela común, máximo común divisor, montes en man común, nome común, o común das xentes, polo común, posición común, prego común, musgaño común, sal común, sentido común, ter algo en común, trigo común Triticum aestivum, voz cunún, xunca común