[go: up one dir, main page]

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif suhttu suhtut
Accusatif
Génitif
suhtu suhtuid
Illatif suhttui suhtuide
Locatif suhtus suhtuin
Comitatif suhtuin suhtuiguin
Essif suhttun
Avec suffixes
possessifs
Singulier Duel Pluriel
1re personne suhtton suhttome suhttomet
2e personne suhttot suhttode suhttodet
3e personne suhttus suhttuska suhttuset

suhttu /ˈsuhːtu/

  1. Colère, animosité.
    • Son čájeha olu dovdduid, nu go udjuvuođa, burrodaga, suhtu, morraša ja ráhkásmuvvama. — (avvir.no)
      Elle montre beaucoup de sentiments, comme la timidité, la bonté, la colère, le chagrin et l’amourachement.

Synonymes

modifier

Forme de verbe

modifier

suhttu /ˈsuhːtu/

  1. Première personne du duel du présent de l’impératif de suhttat.