[go: up one dir, main page]

Étymologie

modifier
Composé de rijden (« conduire ») et de beweis (« attestation »).

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom rijbewijs rijbewijzen
Diminutif rijbewijsje rijbewijsjes

rijbewijs \ˈrɛi̯.bəˌʋɛi̯s\ neutre

  1. (Administration) Permis de conduire.
    • Amerikaners kunnen met zestien jaar een rijbewijs halen.
      Les Américains peuvent obtenir un permis de conduire à seize ans.

Hyponymes

modifier

Dérivés dans d’autres langues

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,2 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]