[go: up one dir, main page]

Étymologie

modifier
(Date à préciser) Du roumain pitar.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
pitar pitars
\pi.taʁ\

pitar \pi.taʁ\ masculin

  1. (Histoire) Grand panetier, ou pitancier, dans une cour de Valachie ou de Moldavie.
    • Le « grand Pitar » recevait les denrées qui lui étaient fournies par les employés supérieurs et en faisait la distribution. — (Ulysse de Marsillac, Histoire de l’armée roumaine, Typographie de la cour, Bucarest, 1871, page 31)

Dérivés

modifier

Traductions

modifier

Prononciation

modifier

Anagrammes

modifier

Modifier la liste d’anagrammes

Voir aussi

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

pitar \piˈtaɾ\ 1er groupe (voir la conjugaison)

  1. Klaxonner.
  2. Siffler avec un appeau.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
masculin Singulier Pluriel
cas non articulé articulé non articulé articulé
Nominatif
Accusatif
pitar pitarul pitari pitarii
Datif
Génitif
pitar pitarului pitari pitarilor
Vocatif pitarule pitarilor

pitar \piˈtar\ masculin

  1. (Histoire) Grand panetier, ou pitancier, dans une cour de Valachie ou de Moldavie.

Dérivés

modifier

Références

modifier