[go: up one dir, main page]

Voir aussi : Elektron, élektron

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier

elektron \Prononciation ?\

  1. (Physique) Électron.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
Du français électron.
Mentionné dans le nouveau dictionnaire français-breton de Roparz Hemon (Al Liamm, 6e édition revue et augmentée, 1978, page 242b) : elektron coll. -enn électrons.

Nom commun

modifier
Collectif Singulatif Pluriel
elektron elektronenn elektronennoù

elektron \eˈlɛk.trɔ̃n\ collectif

  1. (Physique) Électrons.
    • Bremañ, pa cʼhoarvez d’ un (pe da veur a) elektronenn bezañ kaset kuit diouzh he hent kelcʼhiek goude ur stokadenn gant ur skin bennak, an elektronenn-se a ya da foetañ bro... — (Per ar Gall, Ar pilpouzerezh, in Al Liamm, no 180, janvier–février 1977, page 44)
      Maintenant, quand il arrive qu’un électron (ou plusieurs) soit éjecté de son orbite circulaire à la suite d’une collision avec un quelconque rayonnement, cet électron-là se fait la malle...

Références

modifier

Forme de nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif elektro
\e.ˈlek.tro\
elektroj
\e.ˈlek.troj\
Accusatif elektron
\e.ˈlek.tron\
elektrojn
\e.ˈlek.trojn\
voir le modèle

elektron \e.ˈlek.tron\

  1. Accusatif singulier de elektro.

Étymologie

modifier
De l’anglais electron.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom elektron elektronen
Diminutif

elektron \Prononciation ?\ neutre

  1. (Physique) Électron.
    • De elektronen kunnen lading doorgeven.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Variantes orthographiques

modifier

Synonymes

modifier

Dérivés

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 92,3 % des Flamands,
  • 93,1 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • elektron sur l’encyclopédie Wikipédia (en néerlandais)  

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]

Étymologie

modifier
De l’anglais electron.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Duel Pluriel
Nominatif elektron elektrona elektroni
Accusatif elektron elektrona elektrone
Génitif elektrona elektronov elektronov
Datif elektronu elektronoma elektronom
Instrumental elektronom elektronoma elektroni
Locatif elektronu elektronih elektronih

elektron \Prononciation ?\ masculin inanimé

  1. (Physique) Électron.

Étymologie

modifier
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Commun Indéfini Défini
Singulier elektron elektronen
Pluriel elektroner elektronerna

elektron \Prononciation ?\ commun

  1. (Physique) Électron.

Dérivés

modifier

Étymologie

modifier
De l’anglais electron.

Nom commun

modifier
Cas Singulier Pluriel
Nominatif elektron elektrony
Génitif elektronu elektronů
Datif elektronu elektronům
Accusatif elektron elektrony
Vocatif elektrone elektrony
Locatif elektronu elektronech
Instrumental elektronem elektrony

elektron \ɛlɛktrɔn\ masculin inanimé

  1. (Physique) Électron.

Dérivés

modifier

Vocabulaire apparenté par le sens

modifier

Prononciation

modifier

Voir aussi

modifier
  • elektron sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)