[go: up one dir, main page]

Étymologie

modifier
Du latin alienus.

Adjectif

modifier
Genre Singulier Pluriel
Masculin ajeno
\a.ˈxe.no\
ajenos
\a.ˈxe.nos\
Féminin ajena
\a.ˈxe.na\
ajenas
\a.ˈxe.nas\

ajeno \a.ˈxe.no\

  1. D’autrui, étranger.

Apparentés étymologiques

modifier

Forme de verbe

modifier
Voir la conjugaison du verbe ajenar
Indicatif Présent (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Imparfait (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Passé simple (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno
Futur simple (yo) ajeno
(tú) ajeno
(vos) ajeno
(él/ella/usted) ajeno
(nosotros-as) ajeno
(vosotros-as) ajeno
(os) ajeno
(ellos-as/ustedes) ajeno

ajeno \aˈxe.no\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de ajenar.

Prononciation

modifier

Étymologie

modifier
De l’espagnol ajeno (même sens).

Adjectif

modifier

ajeno \a.ˈxe.no\

  1. D’autrui.
    • Bo a kujé ma nimao ajeno.
      Tu as pris les animaux des autres.
  2. Pauvre, qui inspire la commisération
    • Ele a topetá ku moná ajeno.
      Il a frappé le pauvre garçon