nadgonić

Polish

Etymology

From nad- +‎ gonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /nadˈɡɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: nad‧go‧nić

Verb

nadgonić pf (imperfective nadganiać)

1. (transitive, colloquial) to catch up on, to make up for

   Synonyms: podgonić, nadrobić, odrobić, odpracować

Conjugation

Conjugation of nadgonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nadgonić
future tense	1st	nadgonię			nadgonimy
	2nd	nadgonisz			nadgonicie
	3rd	nadgoni			nadgonią
	impersonal	nadgoni się
past tense	1st	nadgoniłem, -(e)m nadgonił	nadgoniłam, -(e)m nadgoniła	nadgoniłom, -(e)m nadgoniło	nadgoniliśmy, -(e)śmy nadgonili	nadgoniłyśmy, -(e)śmy nadgoniły
	2nd	nadgoniłeś, -(e)ś nadgonił	nadgoniłaś, -(e)ś nadgoniła	nadgoniłoś, -(e)ś nadgoniło	nadgoniliście, -(e)ście nadgonili	nadgoniłyście, -(e)ście nadgoniły
	3rd	nadgonił	nadgoniła	nadgoniło	nadgonili	nadgoniły
	impersonal	nadgoniono
conditional	1st	nadgoniłbym, bym nadgonił	nadgoniłabym, bym nadgoniła	nadgoniłobym, bym nadgoniło	nadgonilibyśmy, byśmy nadgonili	nadgoniłybyśmy, byśmy nadgoniły
	2nd	nadgoniłbyś, byś nadgonił	nadgoniłabyś, byś nadgoniła	nadgoniłobyś, byś nadgoniło	nadgonilibyście, byście nadgonili	nadgoniłybyście, byście nadgoniły
	3rd	nadgoniłby, by nadgonił	nadgoniłaby, by nadgoniła	nadgoniłoby, by nadgoniło	nadgoniliby, by nadgonili	nadgoniłyby, by nadgoniły
	impersonal	nadgoniono by
imperative	1st	niech nadgonię			nadgońmy
	2nd	nadgoń			nadgońcie
	3rd	niech nadgoni			niech nadgonią
passive adjectival participle		nadgoniony	nadgoniona	nadgonione	nadgonieni	nadgonione
anterior adverbial participle		nadgoniwszy
verbal noun		nadgonienie

Further reading

• nadgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nadgonić in Polish dictionaries at PWN