meebrengen

Dutch

Etymology

From mee +‎ brengen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeːˌbrɛŋə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mee‧bren‧gen

Verb

meebrengen

1. to bring along, bring with

   Het uitstel brengt hogere kosten met zich mee. ― The delay brings with it increased costs / The delay causes the costs to rise.

Conjugation

Conjugation of meebrengen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	meebrengen
past singular	bracht mee
past participle	meegebracht
infinitive	meebrengen
gerund	meebrengen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	breng mee	bracht mee	meebreng	meebracht
2nd person sing. (jij)	brengt mee, breng mee2	bracht mee	meebrengt	meebracht
2nd person sing. (u)	brengt mee	bracht mee	meebrengt	meebracht
2nd person sing. (gij)	brengt mee	bracht mee	meebrengt	meebracht
3rd person singular	brengt mee	bracht mee	meebrengt	meebracht
plural	brengen mee	brachten mee	meebrengen	meebrachten
subjunctive sing.1	brenge mee	brachte mee	meebrenge	meebrachte
subjunctive plur.1	brengen mee	brachten mee	meebrengen	meebrachten
imperative sing.	breng mee
imperative plur.1	brengt mee
participles	meebrengend	meegebracht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• brengen mee