hnoða

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈn̥ɔːða/

  Rhymes: -ɔːða

Etymology 1

From Old Norse hnoða, from Proto-Germanic *hneu-þ-, from Proto-Indo-European *knew-t-.

Noun

hnoða n (genitive singular hnoða, nominative plural hnoðu) or
hnoða f (genitive singular hnoðu, nominative plural hnoður)

1. woollen ball

Usage notes

• This is an archaic word, but it is encountered fairly often in fairy tales, mainly in the context of somebody being given a magic hnoða which then rolls on its own to show the way.
• Hnoða may also be feminine rather than neuter.

Declension

Declension of hnoða (neuter)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hnoða	hnoðað	hnoðu	hnoðun
accusative	hnoða	hnoðað	hnoðu	hnoðun
dative	hnoða	hnoðanu	hnoðum	hnoðunum
genitive	hnoða	hnoðans	hnoða	hnoðanna

Declension of hnoða (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	hnoða	hnoðan	hnoður	hnoðurnar
accusative	hnoðu	hnoðuna	hnoður	hnoðurnar
dative	hnoðu	hnoðunni	hnoðum	hnoðunum
genitive	hnoðu	hnoðunnar	hnoða, hnoðna	hnoðanna, hnoðnanna

Etymology 2

From Old Norse knoða, from Proto-Germanic *knudaną, from Proto-Indo-European *gnet- (“to press together”), from *gen- (“to compress”). Compare English knead, Dutch kneden, German kneten.

Verb

hnoða (weak verb, third-person singular past indicative hnoðaði, supine hnoðað)

1. to rivet
2. to knead

Conjugation

hnoða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hnoða
supine (sagnbót)		hnoðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnoðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnoða	við hnoðum	present (nútíð)	ég hnoði	við hnoðum
	þú hnoðar	þið hnoðið		þú hnoðir	þið hnoðið
	hann, hún, það hnoðar	þeir, þær, þau hnoða		hann, hún, það hnoði	þeir, þær, þau hnoði
past (þátíð)	ég hnoðaði	við hnoðuðum	past (þátíð)	ég hnoðaði	við hnoðuðum
	þú hnoðaðir	þið hnoðuðuð		þú hnoðaðir	þið hnoðuðuð
	hann, hún, það hnoðaði	þeir, þær, þau hnoðuðu		hann, hún, það hnoðaði	þeir, þær, þau hnoðuðu
imperative (boðháttur)	hnoða (þú)	hnoðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hnoðaðu	hnoðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnoðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hnoðast
supine (sagnbót)		hnoðast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hnoðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hnoðast	við hnoðumst	present (nútíð)	ég hnoðist	við hnoðumst
	þú hnoðast	þið hnoðist		þú hnoðist	þið hnoðist
	hann, hún, það hnoðast	þeir, þær, þau hnoðast		hann, hún, það hnoðist	þeir, þær, þau hnoðist
past (þátíð)	ég hnoðaðist	við hnoðuðumst	past (þátíð)	ég hnoðaðist	við hnoðuðumst
	þú hnoðaðist	þið hnoðuðust		þú hnoðaðist	þið hnoðuðust
	hann, hún, það hnoðaðist	þeir, þær, þau hnoðuðust		hann, hún, það hnoðaðist	þeir, þær, þau hnoðuðust
imperative (boðháttur)	hnoðast (þú)	hnoðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hnoðastu	hnoðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hnoðaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnoðaður	hnoðuð	hnoðað		hnoðaðir	hnoðaðar	hnoðuð
accusative (þolfall)	hnoðaðan	hnoðaða	hnoðað		hnoðaða	hnoðaðar	hnoðuð
dative (þágufall)	hnoðuðum	hnoðaðri	hnoðuðu		hnoðuðum	hnoðuðum	hnoðuðum
genitive (eignarfall)	hnoðaðs	hnoðaðrar	hnoðaðs		hnoðaðra	hnoðaðra	hnoðaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hnoðaði	hnoðaða	hnoðaða		hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
accusative (þolfall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða		hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
dative (þágufall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða		hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu
genitive (eignarfall)	hnoðaða	hnoðuðu	hnoðaða		hnoðuðu	hnoðuðu	hnoðuðu

Related terms

• hnoð
• hnoðun

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)