ákæra

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈauːˌcʰaiːra/

Noun

ákæra f (genitive singular ákæru, nominative plural ákærur)

1. accusation
2. (criminal law) charge

Declension

declension of ákæra

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	ákæra	ákæran	ákærur	ákærurnar
accusative	ákæru	ákæruna	ákærur	ákærurnar
dative	ákæru	ákærunni	ákærum	ákærunum
genitive	ákæru	ákærunnar	ákæra	ákæranna

Verb

ákæra (weak verb, third-person singular past indicative ákærði, supine ákært)

1. (transitive, with accusative, criminal law) to charge, to arraign
2. (transitive, with accusative) to accuse

   ákæra einhvern fyrir eitthvað

   accuse somebody of something.

Conjugation

ákæra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að ákæra
supine (sagnbót)		ákært
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ákærandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ákæri	við ákærum	present (nútíð)	ég ákæri	við ákærum
	þú ákærir	þið ákærið		þú ákærir	þið ákærið
	hann, hún, það ákærir	þeir, þær, þau ákæra		hann, hún, það ákæri	þeir, þær, þau ákæri
past (þátíð)	ég ákærði	við ákærðum	past (þátíð)	ég ákærði	við ákærðum
	þú ákærðir	þið ákærðuð		þú ákærðir	þið ákærðuð
	hann, hún, það ákærði	þeir, þær, þau ákærðu		hann, hún, það ákærði	þeir, þær, þau ákærðu
imperative (boðháttur)	ákær (þú)	ákærið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ákærðu	ákæriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ákærast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að ákærast
supine (sagnbót)		ákærst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		ákærandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ákærist	við ákærumst	present (nútíð)	ég ákærist	við ákærumst
	þú ákærist	þið ákærist		þú ákærist	þið ákærist
	hann, hún, það ákærist	þeir, þær, þau ákærast		hann, hún, það ákærist	þeir, þær, þau ákærist
past (þátíð)	ég ákærðist	við ákærðumst	past (þátíð)	ég ákærðist	við ákærðumst
	þú ákærðist	þið ákærðust		þú ákærðist	þið ákærðust
	hann, hún, það ákærðist	þeir, þær, þau ákærðust		hann, hún, það ákærðist	þeir, þær, þau ákærðust
imperative (boðháttur)	ákærst (þú)	ákærist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	ákærstu	ákæristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

ákærður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ákærður	ákærð	ákært		ákærðir	ákærðar	ákærð
accusative (þolfall)	ákærðan	ákærða	ákært		ákærða	ákærðar	ákærð
dative (þágufall)	ákærðum	ákærðri	ákærðu		ákærðum	ákærðum	ákærðum
genitive (eignarfall)	ákærðs	ákærðrar	ákærðs		ákærðra	ákærðra	ákærðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	ákærði	ákærða	ákærða		ákærðu	ákærðu	ákærðu
accusative (þolfall)	ákærða	ákærðu	ákærða		ákærðu	ákærðu	ákærðu
dative (þágufall)	ákærða	ákærðu	ákærða		ákærðu	ákærðu	ákærðu
genitive (eignarfall)	ákærða	ákærðu	ákærða		ákærðu	ákærðu	ákærðu

Further reading

• “ákæra” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)