voeren

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvuːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: voe‧ren
• Rhymes: -urən

Etymology 1

From Middle Dutch voeren, from Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan, from Proto-Germanic *fōrijaną, causative of *faraną (modern varen).

Verb

voeren

1. (transitive) to guide, lead

   Hij voerde de groep door het museum. ― He led the group through the museum.

   De herder voerde zijn schapen naar de weide. ― The shepherd guided his sheep to the pasture.

   Kun je ons voeren naar het dichtstbijzijnde treinstation? ― Can you lead us to the nearest train station?

2. (transitive) to wage (war)

   Het land voerde jarenlang oorlog tegen zijn buurman. ― The country waged war against its neighbor for many years.

   Ze voerden een stille oorlog, voornamelijk door middel van economische sancties. ― They waged a silent war, mainly through economic sanctions.

   Hoe kun je een oorlog voeren en tegelijkertijd vrede prediken? ― How can you wage war and preach peace at the same time?

Conjugation

Conjugation of voeren (weak)
infinitive	voeren
past singular	voerde
past participle	gevoerd
infinitive	voeren
gerund	voeren n
	present tense	past tense
1st person singular	voer	voerde
2nd person sing. (jij)	voert, voer2	voerde
2nd person sing. (u)	voert	voerde
2nd person sing. (gij)	voert	voerde
3rd person singular	voert	voerde
plural	voeren	voerden
subjunctive sing.1	voere	voerde
subjunctive plur.1	voeren	voerden
imperative sing.	voer
imperative plur.1	voert
participles	voerend	gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanvoeren
• afvoeren
• doorvoeren
• invoeren
• oorlogvoerend
• uitvoeren
• vervoeren
• voertuig
• wegvoeren

 

Descendants

• Afrikaans: voer
• Negerhollands: voer

Etymology 2

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen, from voeder (“lining”), from Proto-West Germanic *fōdr (“sheath”).

Verb

voeren

1. (transitive) to line (cover the inner surface)

Conjugation

Conjugation of voeren (weak)
infinitive	voeren
past singular	voerde
past participle	gevoerd
infinitive	voeren
gerund	voeren n
	present tense	past tense
1st person singular	voer	voerde
2nd person sing. (jij)	voert, voer2	voerde
2nd person sing. (u)	voert	voerde
2nd person sing. (gij)	voert	voerde
3rd person singular	voert	voerde
plural	voeren	voerden
subjunctive sing.1	voere	voerde
subjunctive plur.1	voeren	voerden
imperative sing.	voer
imperative plur.1	voert
participles	voerend	gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ongevoerd
• voering

 

Related terms

• voer

 

Etymology 3

From a contraction of voederen, from Middle Dutch voederen; and possibly also partially from Middle Dutch voeren, vueren (“to feed”), from Old Dutch *fuoron, from Proto-West Germanic *fōrōn, related to Middle High German vuoren, Middle High German vüeren (“to feed”), whence dialectal Alemannic German and Bavarian fueren (“to feed”). Equivalent to voer +‎ -en.

Verb

voeren

1. (transitive) to feed

Conjugation

Conjugation of voeren (weak)
infinitive	voeren
past singular	voerde
past participle	gevoerd
infinitive	voeren
gerund	voeren n
	present tense	past tense
1st person singular	voer	voerde
2nd person sing. (jij)	voert, voer2	voerde
2nd person sing. (u)	voert	voerde
2nd person sing. (gij)	voert	voerde
3rd person singular	voert	voerde
plural	voeren	voerden
subjunctive sing.1	voere	voerde
subjunctive plur.1	voeren	voerden
imperative sing.	voer
imperative plur.1	voert
participles	voerend	gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Alternative forms

• voederen

Derived terms

• bijvoeren

 

Related terms

• voer

 

Descendants

• Afrikaans: voer

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

voeren

1. inflection of varen:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan.

Verb

voeren

1. to bring, to carry, to transport
2. to lead (a person)
3. to take (a person, under force)
4. to carry on one's person, to have on oneself
5. to carry out
6. to export, to bring out of the city or land

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: voeren
• Limburgish: veure

Further reading

• “voeren (III)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “voeren (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I