uitleggen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌlɛ.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧leg‧gen

Etymology 1

Inherited from Middle Dutch uteleggen. Equivalent to uit- (“out-”) +‎ leggen (“to lay”).

Verb

uitleggen

1. (transitive) to explain

   Synonyms: verklaren, toelichten, verduidelijken

2. (transitive) to interpret

   Synonyms: beschouwen, opvatten

Conjugation

Conjugation of uitleggen (weak, separable)
infinitive	uitleggen
past singular	legde uit
past participle	uitgelegd
infinitive	uitleggen
gerund	uitleggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leg uit	legde uit	uitleg	uitlegde
2nd person sing. (jij)	legt uit, leg uit2	legde uit	uitlegt	uitlegde
2nd person sing. (u)	legt uit	legde uit	uitlegt	uitlegde
2nd person sing. (gij)	legt uit	legde uit	uitlegt	uitlegde
3rd person singular	legt uit	legde uit	uitlegt	uitlegde
plural	leggen uit	legden uit	uitleggen	uitlegden
subjunctive sing.1	legge uit	legde uit	uitlegge	uitlegde
subjunctive plur.1	leggen uit	legden uit	uitleggen	uitlegden
imperative sing.	leg uit
imperative plur.1	legt uit
participles	uitleggend	uitgelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitleg
• uitlegging

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

uitleggen

1. plural of uitleg

Anagrams

• leggen uit