stukgaan

Dutch

Etymology

From stuk +‎ gaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈstʏk.xaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: stuk‧gaan

Verb

stukgaan

1. (intransitive, literally) to break down, go out of order, become broken

   Synonym: kapotgaan

2. (intransitive, figuratively, informal) to be overcome with laughter, split one's sides

   Synonyms: dubbel liggen, in een deuk liggen

Conjugation

Conjugation of stukgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	stukgaan
past singular	ging stuk
past participle	stukgegaan
infinitive	stukgaan
gerund	stukgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga stuk	ging stuk	stukga	stukging
2nd person sing. (jij)	gaat stuk, ga stuk2	ging stuk	stukgaat	stukging
2nd person sing. (u)	gaat stuk	ging stuk	stukgaat	stukging
2nd person sing. (gij)	gaat stuk	gingt stuk	stukgaat	stukgingt
3rd person singular	gaat stuk	ging stuk	stukgaat	stukging
plural	gaan stuk	gingen stuk	stukgaan	stukgingen
subjunctive sing.1	ga stuk	ginge stuk	stukga	stukginge
subjunctive plur.1	gaan stuk	gingen stuk	stukgaan	stukgingen
imperative sing.	ga stuk
imperative plur.1	gaat stuk
participles	stukgaand	stukgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.