büyücü
Turkish
editEtymology
editInherited from Ottoman Turkish بوكوجی. By surface analysis, büyü (“magic”) + -cü (occupational suffix).
Pronunciation
editNoun
editbüyücü (definite accusative büyücüyü, plural büyücüler)
Declension
editDerived terms
editFurther reading
edit- Ayverdi, İlhan (2010) “büyücü”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı